Είναι αυτά που "μαστιγώνουν" ολόγυρα τον πλανήτη με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός και ήταν γνωστά ότι απειλούν τους αστροναύτες και τους δορυφόρους και υποβαθμίζουν τα διαστημικά συστήματα κατά τη διάρκεια έντονων ηλιακών καταιγίδων.
Η ασπίδα αυτή «θωρακίζει» τον πλανήτη μας από την δυνητικά επικίνδυνη ακτινοβολία.
Πιο συγκεκριμένα, ο μηχανισμός μπλοκάρει τα ηλεκτρόνια που βρίσκονται στα εξωτερικά όρια των ζωνών Βαν Άλεν και τα οποία κινούνται με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Έτσι, δεν επιτρέπει στα σωματίδια να προκαλέσουν βλάβες στους δορυφόρους ή, ακόμη χειρότερα, να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή των αστροναυτών σε σκάφη τα οποία κινούνται σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Οι ερευνητές, στους οποίους συγκαταλέγονται επιστήμονες από το ΜΙΤ και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ, δημοσίευσαν την ανακάλυψή τους σε άρθρο στο περιοδικό Nature.
Σε αυτό αναφέρουν πως, παρά τη μεγάλη ενέργεια που έχουν τα ηλεκτρόνια, δεν μπορούν να πλησιάσουν την επιφάνεια του πλανήτη σε υψόμετρο μικρότερο από τα 11.000 χιλιόμετρα, καθώς «φρενάρονται» απότομα.
«Είναι σαν να πέφτουν πάνω σε έναν διαστημικό αόρατο τοίχο.Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μυστηριώδες φαινόμενο», εξηγεί στο σάιτ του πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ ο Ντάνιελ Μπέικερ, επικεφαλής της έρευνας και διευθυντής του Εργαστηρίου Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής.
Όπως συμπέρανε η ομάδα, το «φρενάρισμα» δεν οφείλεται στο γήινο μαγνητικό πεδίο, αλλά στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα χαμηλής συχνότητας που αναπτύσσονται στην πλασμόφαιρα, ένα στρώμα με πυκνό και χαμηλής ενέργειας πλάσμα.
Αυτά τα κύματα μας προστατεύουν από τα ταχέως κινούμενα ηλεκτρόνια, αφού τα εκτρέπουν από την πορεία τους. Έτσι, τα σωματίδια συγκρούονται με ουδέτερα άτομα αερίων στα ανώτερα όρια της ατμόσφαιρας, με συνέπεια τελικά να απορροφώνται.
«Επομένως, αν βάλουμε κάτω από αυτό το “τείχος” ένα δορυφόρο ή έναν διαστημικό σταθμό, ξέρουμε πια πως θα είναι ακόμη πιο ασφαλής», σημειώνει ο Τζον Φόστερ από το ΜΙΤ.
Η ανακάλυψη βασίσθηκε στην ανάλυση δεδομένων από τους «δίδυμους» δορυφόρους της ΝΑΣΑ που, για περίπου 2 χρόνια βρέθηκαν μέσα στις ζώνες Βαν Άλεν, συλλέγοντας για πρώτη φορά τόσο λεπτομερείς μετρήσεις. Έτσι, κατάφεραν να φέρουν στο «φως» άγνωστες μέχρι σήμερα λεπτομέρειες για τη συμπεριφορά τους.
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ