ΕΚΘΕΣΗ-"XAΣΤΟΥΚΙ" ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ
Πρόκειται για μια νέα ηχηρή απάντηση στην "επιτυχία" των ελληνικών τραπεζών στα τεστ αντοχής, που έρχεται λίγο μετά από τις αντιδράσεις των αγορών που ανέβασαν το δεκαετές ελληνικό ομόλογο στο 7,5%. Σημειώνεται ότι στο Μνημόνιο είχαμε μπει όταν ξεπέρασαν το 7%.
ΒασικΌς κανόνας για να μην επενδύσει κάποιος σε μια χώρα είναι να μην εμπιστεύεται το τραπεζικό της σύστημα. Επί της ουσίας όμως πρόκειται για πισώπλατο χτύπημα του ΔΝΤ το οποίο στέλνει το δικό του μήνυμα στα περί εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο.
Τις συστάσεις της για όσους θέλουν να επενδύσουν στην ευρωπαϊκή περιφέρεια δημοσίευσε σήμερα η Παγκόσμια Τράπεζα. Στην έκθεσή της «Doing Business» η Παγκόσμια Τράπεζα δίνει τις δικές της συμβουλές και εκτιμήσεις στους επενδυτές που θέλουν πάρουν το ρίσκο και να ρίξουν χρήματα σε κάποια χώρα της Ευρώπης.
Θλιβερό συμπέρασμα είναι η πρωτιά της Ελλάδας στη λίστα «Πού να μην κάνετε επενδύσεις!» στο διάγραμμα που δημοσιεύει ο Economist. Στη «μαύρη» λίστα των προς επένδυση χωρών ακολουθούν η Σλοβενία, η Ιταλία και η Κύπρος.
Όπως αναφέρει ο Economist, τα αποτελέσματα της έκθεσης σηκώνουν πολλή συζήτηση, καθώς είναι φανερό πως υπάρχει ένα έντονα αρνητικό κλίμα για την περιφέρεια της Ευρώπης, ειδικά μετά την εξάπλωση της κρίσης.Όμως δεν παύει να αποτελεί γεγονός ότι η χώρα που δνε φάινεται να έχει σωτηρία είναι πάλι η Ελλάδα.
Καλώς η κακώς μια αρνητική έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας αποτρέπει οποιονδήποτε "παλαβό" να σκεφτεί κάποια επένδυση στην χώρα, και χωρίς επενδύσεις η ελληνική οικονομία θα παρουσιάσει ανάπτυξει σε κάποιο...παράλληλο Σύμπαν, πάντως όχι στην δική μας χωροχρονική πραγματικότητα.
Είναι γνωστό άλλωστε οτι και στο ελληνικό Χρηματιστήριο παίζουν δεν επενδύουν πειρατικά Funds καθώς τα επενδυτικά Pension Funds απαγορεύεται να επενδύσουν στην χρηματαγορά μιας χρεοκοπημένης χώρας λόγω καταστατικού.
Όπως σημειώνει το άρθρο του Economist, σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Σλοβενία, που επλήγησαν σκληρά από την οικονομική κρίση, είναι αρκετά πιο χρονοβόρο το να ανοίξει κανείς μια επιχείρηση σε σύγκριση με τη Γερμανία και τη Γαλλία που οι συνθήκες είναι σαφώς ευνοϊκότερες.
Ειδικότερα για την Ελλάδα, ο Economist, αφού επισημαίνει ότι η κατάσταση επιδεινώθηκε τα τελευταία χρόνια, τονίζει ότι ένας επιχειρηματίας μπορεί να χρειαστεί ακόμα και τέσσερα χρόνια! «Το μόνο καλό είναι ότι οι δικηγόροι στην Ελλάδα δεν θα μείνουν ποτέ χωρίς δουλειά», σχολιάζει ο Economist.
Στην Παγκόσμια Τράπεζα ήταν στέλεχος και η Έλενα Παναρίτη πρώην βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ (2009-2012) η οποία και ενώ ακόμα ήταν στην ελληνική Βουλή είχε δηλώσει στον βρετανικό Guardian ότι έιναι Αμερικανίδα!
Μεταφράζουμε αυτούσια την παράγραφο από το δημοσίευμα της Guardian:
«Για μια Ελληνίδα πολιτικό που έχει αναμιχθεί στην προώθηση μερικών από των πιο επώδυνων μέτρων στην η ιστορία της χώρας, δεν μοιάζει και πολύ Ελληνίδα. Όταν παρατηρώ πόσους υπολογιστές της Apple έχει στο γραφείο της, εκείνη απαντά: “Είναι γιατί δεν είμαι Ελληνίδα, αλλά Αμερικανίδα”. Η ομιλία της έχει αμερικανική προφορά, διανθισμένη με εκφράσεις όπως “darn” και “have a nice day”. Όταν τη ρωτώ να μου περιγράψει πώς η Ελλάδα χρειάζεται να αλλάξει την οικονομία της, η απάντηση της περιστρέφεται γύρω από τις αλλαγές στις δομές – με άλλα λόγια, κάνοντας την Ελλάδα λιγότερο Ελληνική».
Υπενθυμίζεται πως η κ. Παναρίτη, προσωπική επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, υπήρξε επικεφαλής του Panel Group ενώ έχει εργαστεί και σαν οικονομολόγος στην Παγκόσμια Τράπεζα, όπου πρωτοστάτησε σε σειρά θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως τη μεταρρύθμιση Δημόσιου Τομέα και των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων στο Περού.
Μάλιστα, η ίδια έχει γράψει μία σειρά από βιβλία για το ζήτημα, όπως Το Φαινόμενο του Φουτζιμόρι: Κυβερνητική Μεταρρύθμιση μέσω της Άμεσης Δημοκρατίας" (1995), Τίτλοι Ιδιοκτησίας: Το Θαύμα του Περού (1999) και Στρατηγικές Ιδιωτικοποίησης, με παράδειγμα, επίσης, το Περού. Στην Ελλάδα βρίσκονταν ως άτυπος τοποτηρητής του ΔΝΤ.
Όπως γίνεται φανερό όποιοι δουλεύουν σε αυτούς τους οργανισμούς αυτομάτως ξεχνούν την καταγωγή τους και γίνονται...Αμερικανοί
Περάσανε σχεδόν πέντε χρόνια Μνημονίου και ακόμα βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο από την άποψη της επιχειρηματικότητας και τω επενδύσεων. Με μια ουσιώδη διαφορά: Τότε οι Έλληνες πολίτες δεν είχαν "φορτωθεί" τα χρέη των τραπεζών για το υπόλοιπο της ζωής τους και για τουλάχιστον τις δύο επόμενες γενιές.
[Πηγή]
