Οι άσχημες και μαυροντυμένες είναι πάντα κακές. Τις έβρισκαν να κάθονται κάτω από συκιές ή καρυδιές.
Το καλοκαίρι τους αρέσει πολύ να πηγαίνουν στ’ αλώνι, για να πειράζουν τους αγρότες που δουλεύουν.
Δεν ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω να γράφω σε παρελθοντικό χρόνο. Είναι τόσο περίεργα πλάσματα που κανείς δεν ξέρει αν υπάρχουν, υπήρχαν ή κρύβονται και θα εμφανιστούν αργότερα.
Οι Νεράιδες έχουν και άνδρες αλλά δεν τους αγαπάνε τόσο πολύ. Άλλες φορές θέλουν να κάνουν καλό, αλλά υπάρχουν και φορές που θέλουν να κάνουν κακό.
Τέτοιες μπορούμε να δούμε στο Αστρακιανό φαράγγι. Βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη του Ηρακλείου Κρήτης και είναι το μεγαλύτερο φαράγγι της περιοχής, έχει μήκος περίπου 12,5 χλμ.
Στο Νεραϊδόσπηλαιο των Αστρακών, εδώ και χρόνια υπάρχουν πολλές ιστορίες για νεράιδες.
Είναι ένα μέρος ξεχασμένο και αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο. Τα μικροσκοπικά πλάσματα που ζουν εκεί, χρησιμοποιώντας τις μαγικές τους ικανότητες, εκπληρώνουν κάθε επιθυμία των θνητών που προσπαθούν να πιουν από το «αθάνατο» νερό τους.
Λένε ότι όποιος ξεδιψάσει από το σπήλαιο αυτό, δεν τον αγγίζει ποτέ ξανά η λύπη! Σαν από θαύμα, εξ ουρανού δίνουν λύσεις σε προβλήματα και σκορπούν τη χαρά.
Γύρω από το Νεραϊδοσπήλαιο των Αστρακών υπάρχουν σχισμές από τις οποίες αναβλύζει το μαγεμένο νερό και συνοδεύεται από ένα ελαφρύ κλάμα που εμφανίζεται μετά από έντονη βροχόπτωση.
Πασπαλίζουν το μεταφυσικό τόπο με μελωδίες ανώτερες ίσως από αυτές των Σειρήνων. Πώς να μοιάζει άραγε η φωνή τους; Το ανεξήγητο φαινόμενο που συμβαίνει συχνά, προέρχεται από τα «Δάκρυα της Νεράιδας».
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μετά από πλημμύρες, τα νερά θολώνουν. Παρόλο που τα χρόνια κυλούν, η χημική σύσταση δεν μπορεί να αναλυθεί. Κατά την μυθολογία οι νεράιδες είναι υπερφυσικά μικροσκοπικά πλάσματα με ανθρώπινη μορφή που κατέχουν την τέχνη της μαγείας και της γοητείας και έχουν στην πλάτη τους φτερά εύθραυστα σαν της πεταλούδας.
Ίσως να μην επιθυμούν οι καλλονές του σπηλαίου να γεννηθεί κάτι ομορφότερο από αυτές, και να κρύβουν καλά το μυστικό της σύστασής τους.
Μεγάλης ηλικίας αγρότες ομολογούν πως κατάφεραν να εντοπίσουν τις Καλές Κυράδες, αν μάθει κάποιος το μυστικό από τις Καλές Κυράδες, γίνεται πάλι παιδί. Τις νεράιδες τις συναντάμε σε διάφορα μέρη και με διάφορα ονόματα στην Ελληνική ύπαιθρο και στα χωριά.
Οι Καλούδες, ή Ξωνέρια, ή Καλομοίρες συνομιλούν μεταξύ τους τηλεπαθητικά, γεγονός που δικαιολογεί το γεγονός ότι η περίεργη ομιλία μοιάζει με στιγμιαία ηχώ.
Όποιος κλέψει τα ξόρκια από τις νεράιδες γίνεται αιώνια σοφός. Μιλούν για αερικά, για πλάσματα που προέρχονται από έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο που γελούσαν ασταμάτητα μεταξύ τους.
Ουδείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά εάν πρόκειται για την αληθινή ύπαρξη των άυλων οντοτήτων που ταράζουν τα ήρεμα νερά της τοπικής κοινωνίας.
Οι πιο ορθολογιστές κάνουν λόγο για ήχους που βγαίνουν από τις δεκάδες οπές του σπηλαίου και δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ομιλίας.
Ωστόσο οι νεράιδες αποτελούν παράδοση για την περιοχή. Πολλοί επιλέγουν το συγκεκριμένο προορισμό για να μετατρέψουν το παιδικό όνειρο σε αληθινό, να δουν δηλαδή το κόσμο των αερικών!
Οι χωρικοί τον είδαν. Οι επισκέπτες όμως;
Φωτογραφίες για τον ΕΟΕ Παντελής Ζωάκης
Υπεύθυνη Τομέα Περιηγήσεων
Γλυκερία Παπαδοπούλου
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
