Ο Κυβερνήτης, που συντάραξε την Δύση για μία ελεύθερη Ελλάδα

Άγνωστοι Έλληνες

Συνεχίζοντας την έρευνά μας πάνω στους αγνώστους, στο ευρύ κοινό, Έλληνες, ανακαλύπτουμε συνεχώς όλο και περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι, διαθέτοντας αυτό το ανήσυχο και φιλερευνητικό πνεύμα -βασικό χαρακτηριστικό του Ελληνισμού-....
ταξίδεψαν σε διάφορα μέρη του κόσμου, μοιράζοντας απλόχερα τις γνώσεις και το δυναμικό τους, ενώ ταυτόχρονα δήλωναν παρόντες στις «φουρτούνες» που απαντούσε η κυρίως Ελλάδα…

Έτσι, στην λίστα μας προστίθεται και ο Ιωάννης Ιάκωβος Ηρακλείδης ή πιο απλά Ιάκωβος Βασιλικός, ο οποίος αναστάτωσε με την δράση του ολόκληρη την Ευρώπη, προκειμένου να βοηθήσει την Ελλάδα να αποδεσμευτεί πλήρως από την ξένη κυριαρχία.

Επιπλέον, υπήρξε κυβερνήτης της Μολδαβίας το 1561 έως το 1563.

Πρώτος σταθμός στο ταξίδι του ήταν η Ρώμη, που εκείνη την περίοδο θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα στην Ευρώπη. Έπειτα επισκέφθηκε την Γαλλία, το Βέλγιο, όπου συνάντησε τον ξάδερφό του, Ιάκωβο Διασσωρηνό, προκειμένου να ξεκινήσουν τις ενέργειες για έναρξη της επανάστασης των Ελλήνων εναντίον των Οθωμανών και των Βενετών.

Απευθυνόμενος στους χριστιανικούς κύκλους έφτασε ως την Πολωνία και την Λιθουανία, στοχεύοντας στην σύσταση μίας αντι-οθωμανικής σταυροφορίας. Έτσι απευθύνθηκε στον Βασιλιά της Πολωνίας, χωρίς αποτέλεσμα, όμως.

Δεν το έβαλε, όμως, κάτω.

Έπειτα, από πολλά ταξίδια κατέληξε στην Μολδαβία, όπου συνάντησε έναν αγαπημένο του φίλο, τον Όλμπραχτ Γουάσκι, ο οποίος αφού άκουσε τα σχέδια του Βασιλικού, προθυμοποιήθηκε να τον βοηθήσει, χρηματοδοτώντας ο ίδιος έναν μισθοφορικό στρατό. Συγκεκριμένα, συγκέντρωσε 1.600 έμπειρους πολεμιστές και 9 πυροβόλα.

Ο στρατός αυτός θα ξεκινούσε από την Μολδαβία, ώστε να αποτινάξει την μουσουλμανική κυριότητα στην περιοχή, περνώντας μέσα από την Πολωνία. Δυστυχώς, όμως, ο Πολωνικός στρατός τους αναχαίτισε, με αποτέλεσμα οι δύο άνδρες να καταφύγουν στην Ουγγαρία.

Όλα έδειχναν πως είχαν τελειώσει… Αλλά πότε οι Έλληνες υπάκουαν σε στατιστικά και σε πιθανότητες;

Αναλόγως και ο Βασιλικός! Αποφάσισε να ξεκινήσει εκ νέου τις προσπάθειες για την σύσταση του επιθυμητού στρατού. Στην προσπάθειά του αυτή τον βοήθησε ο Φερδινάνδος Α’, ώστε το 1561 συγκεντρώθηκαν 2.000 Ούγγροι, Γερμανοί και Πολωνοί μισθοφόροι μαζί με 16 πυροβόλα. Το πρόβλημα, που έμελλε να λυθεί ήταν πως θα καταφέρουν να περάσουν το στράτευμα από την Πολωνία, καθώς θα έπεφταν ξανά στον μπλόκο των στρατιωτών της.

Τότε ο Βασιλικός μηχανεύτηκε ένα πανέξυπνο σχέδιο. Θα σκηνοθετούσε τον θάνατό του, ώστε να ξεγελάσει τον Πολωνό βασιλιά, που ήταν αντίθετος στις φιλοδοξίες του και να αφήσει το στράτευμα να περάσει, θεωρώντας πως η αποστολή του είναι διαφορετική.

Έτσι, οργάνωσε μία κηδεία και φρόντισε να γίνει γνωστή στην Ευρώπη. Το σχέδιό του αυτό λειτούργησε, με αποτέλεσμα ο αντι-οθωμανικός στρατός να περάσει ανενόχλητος τα πολωνικά εδάφη και να εισβάλει στην Μολδαβία.

Παρόλο που οι Μολδαβοί υπερτερούσαν αριθμητικά ηττήθηκαν και υποκλίθηκαν στην στρατιωτική ευφυΐα του Βασιλικού.

Η επόμενη κίνηση ήταν η ανάληψη από μέρους του του Μολδαβικού θρόνου, καθώς με αυτόν τον τρόπο θα διέθετε την εξουσία και το κύρος να πραγματοποιήσει την βασική του επιθυμία, που δεν ήταν άλλη από την απελευθέρωση της πολυαγαπημένης του πατρίδας.

Όλα είχαν μπει στην τελική ευθεία, ώστε η προσοχή πλέον να στραφεί στην Ελλάδα. Χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο, ο Βασιλικός ζήτησε από τον Δημήτριο τον Σέρβο να μεσολαβήσει στον Οικουμενικό Πατριάρχη και παράλληλα συνέταξε υπόμνημα προς την Ευρώπη, μέσα στο οποίο έφερε στο προσκήνιο το ελληνικό-τουρκικό ζήτημα.

Οι εξελίξεις έβαιναν καλώς, ώσπου η σύναψη συμμαχίας με την Βλαχία, η οποία θα άνοιγε τον δρόμο στον ανασυγκροτήσαντα στρατό, απέβη τελικά μοιραία.

Η αντίθεσή τους στην πολιτική του Βασιλικού δημιούργησε μεγάλη κρίση, πολιτική, οικονομική και θρησκευτική, με κορύφωση την δολοφονία του από τον Στέφαν Τόμσα.

Την ίδια τύχη είχε και ο ξάδερφός του, Διασσωρηνός, ο οποίος, όπως προαναφέραμε, είχε αναλάβει την αποτίναξη του βενετσιάνικου ζυγού από την Κύπρο.

Όπως και να κατέληξε η προσπάθεια αυτού του μεγάλου ανδρός, η σημασία της ωστόσο παραμένει το ίδιο υψηλή…

[Πηγή]