οι Ναζί «κυνήγησαν» και πολλούς μη συμβατικούς τομείς, σημειώνοντας επιτεύγματα σε χώρους όπου τα υπόλοιπα έθνη βρίσκονταν πίσω.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι πυραυλικές/αεριωθούμενες τεχνολογίες και ο χώρος των υποβρυχίων.
Όμως υπάρχουν και ιστορίες που συνδέουν κάποιους από τους υποτελείς του Χίτλερ με μεταφυσικές αναζητήσεις και εξερευνητικά ταξίδια με αινιγματικούς σκοπούς. Που σταματά η αλήθεια και που ξεκινά ο μύθος;
Πέραν της επιστημονικής έρευνας, το Ράιχ, ως γνωστόν, είχε και άλλα «ενδιαφέροντα». Το ενδιαφέρον του Χίτλερ – και κάποιων εκ των ατόμων που απάρτιζαν τον περίγυρό του- για τον μυστικισμό (πάντα σε σχέση με την υποτιθέμενη «Αρεία» κληρονομιά και παράδοση) είναι σε γενικές γραμμές γνωστό.
Ακόμη και αν η συντριπτική πλειοψηφία των θεωριών που κυκλοφορούν «εκεί έξω» είναι τουλάχιστον εξωφρενικές (όπως, για παράδειγμα, οι θεωρίες που αποδίδουν την ήττα των Ναζί στην… απώλεια αντικειμένων όπως το Άγιο Δισκοπότηρο και η Λόγχη του Πεπρωμένου, που υποτίθεται πως είχαν φτάσει στα χέρια του Χίτλερ, με αποτέλεσμα να έχει κερδοφόρα έκβαση ο πόλεμος μέχρι τη στιγμή που απωλέσθηκαν), ωστόσο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί εύκολα ο πολιτικοθρησκευτικός και προπαγανδιστικός χαρακτήρας της παρουσίασης τέτοιων πεποιθήσεων.Άλλωστε το Ράιχ σφυρηλατούσε τη δική του κοσμοθεωρία και μία ιδιαίτερη, δική του «θρησκεία» με αυτό τον τρόπο.
Είτε ο Χίτλερ πίστευε είτε όχι, υπάρχει μία οργάνωση η οποία ήταν πλήρως υπαρκτή, και ο χαρακτήρας της είχε κατεξοχήν «occult» (απόκρυφο) προσανατολισμό.
Η εν λόγω οργάνωση έχει παίξει το ρόλο του «κακού» σε εκατοντάδες έργα φαντασίας: ταινίες, βιβλία, ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν φέρει τους πρωταγωνιστές τους αντιμέτωπους με τους υποτακτικούς ενός από τα σκοτεινότερα καθεστώτα της ιστορίας, τα μέλη του οποίου αναζητούσαν υπερφυσικές δυνάμεις για να εδραιώσουν την κυριαρχία του «χιλιόχρονου Ράιχ».
Η γέννηση μιας παράξενης οργάνωσης
Πρόκειται για την αποκαλούμενη «Ahnenerbe», ένα «think tank» το οποίο ιδρύθηκε την 1η Ιουλίου του 1935 από τον Χάινριχ Χίμλερ, τον Χέρμαν Βιρθ και τον Ρίτσαρντ Βάλτερ Ντάρε και σαν στόχο είχε τη μελέτη της αρχαίας ιστορίας και της κληρονομιάς της Αρείας φυλής.
Η Ahnenerbe ήταν επιφορτισμένη με την αναζήτηση των πολιτιστικών και ανθρωπολογικών ριζών των Αρείων, και με την εύρεση αρχαιολογικών στοιχείων που θα αποδείκνυαν ότι κατά την προϊστορία τον κόσμο κυβερνούσαν οι φυλές των Αρείων, της ανώτερης φυλής.
Η επίσημη ονομασία της οργάνωσης ήταν Studiengesellschaft für Geistesurgeschichte‚ Deutsches Ahnenerbe e.V. (Κοινωνία Μελέτης της Προϊστορικής Διανοητικής Ιστορίας- Γερμανική Προγονική Κληρονομιά, επίσημη εταιρεία), ενώ το 1937 μετονομάστηκε σε Forschungs- und Lehrgemeinschaft das Ahnenerbe e.V.
Η ιδέα ήταν «παιδί» του Χάινριχ Χίμλερ, ο οποίος, στο πλαίσιο της επάνδρωσης των SS αναζητούσε τρόπο διαμόρφωσης μίας νέας φυλετικής Nordic (από τη Σκανδιναβία) ελίτ. Η οργάνωση δημιουργήθηκε με επίσημο στόχο την «προώθηση της επιστήμης της αρχαίας διανοητικής ιστορίας».
Ένα από τα σημαντικότερα στελέχη της Ahnenerbe ήταν ο δρ. Βάλτερ Βεστ, ο οποίος εισήλθε στους κόλπους της το Μάιο του 1936 και διακρινόταν για τη μεταδοτικότητά του και το ταλέντο του στην εκλαΐκευση της επιστήμης. Ο Βεστ έγινε πρόεδρος της οργάνωσης, μεταφέροντας τα αρχηγεία της στο Βερολίνο. Η οργάνωση ενσωματώθηκε στη δομή των Allgemeine SS τον Ιανουάριο του 1939.
Η Ahnenerbe διερευνούσε κυριολεκτικά τα πάντα. Είχε τομείς αφιερωμένους στην αρχαιολογία, αλλά και στη…μουσικολογία (με στόχο την εξακρίβωση της «ουσίας» της γερμανικής μουσικής) και τη μετεωρολογία (προγνώσεις και έλεγχος καιρικών συνθηκών).
Αν και η εικόνα που έχει κανείς για την οργάνωση παραπέμπει σαφώς στους Ναζί αξιωματικούς που επιδίδονται σε αγώνες δρόμου με τον Ιντιάνα Τζόουνς για τον εντοπισμό πανίσχυρων αντικειμένων ισχύος, η Ahnenerbe είχε σε μεγάλο βαθμό λαογραφικό χαρακτήρα. Εξετάζοντας το υπόβαθρο και τις πολιτισμικές ρίζες γερμανικών κυρίως φύλων, διερευνούσε το παρελθόν της φυλής.
Η οργάνωση έστελνε αποστολές σε όλο τον κόσμο για τις έρευνές της, πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στελέχη της Ahnenerbe ταξίδεψαν στην Καρελία για να μελετήσουν παγανιστές μάγους. Επίσης, το 1936, ομάδα της Ahnenerbe βρέθηκε στη νοτιοδυτική Σουηδία για να μελετήσει βραχογραφίες οι οποίες πιστευόταν πως αντικατόπτριζαν ένα πανάρχαιο σύστημα γραφής.
Στην Ιταλία, ο αρχαιολόγος Φραντς Αλτχάιμ και η σύζυγός του, Έρικα Τράουτναν, έφταναν το 1937 στο Βαλ Καμόνικα για να διερευνήσουν φήμες περί ύπαρξης ρούνων σε προϊστορικές βραχογραφίες, που υποτίθεται θα επιβεβαίωναν τις Σκανδιναβικές ρίζες της Ρώμης- ενώ παρομοίου χαρακτήρα αποστολή ετοιμαζόταν και για τη Σαρδηνία.
Φυσικά, από την προσοχή της οργάνωσης δεν θα ήταν δυνατόν να διαφύγει το λίκνο πολιτισμών, η Μέση Ανατολή. Στον πυρήνα της έρευνας βρισκόταν η πεποίθηση του Αλτχάιμ πως στο εσωτερικό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μαινόταν μία σύγκρουση μεταξύ σημιτικών και Σκανδιναβικών φύλων.
Ο Αλτχάιμ και η γυναίκα του βρέθηκαν σε εδάφη τα οποία είχαν συνδεθεί με πανίσχυρες αυτοκρατορίες του παρελθόντος. Αναφερόμαστε στην Βαγδάτη, στη Βαβυλώνα και σε περιοχές όπου κάποτε διαφέντευαν τα βασίλεια των Πάρθων.
Αλλά η δραστηριότητα της Ahnenerbe δεν έμεινε μόνοστην Ευρώπη και τον περίγυρό της, αλλά έφτασε και στα απώτατα άκρα του κόσμου. Ο λόγος για την αποστολή στη «Νέα Σουαβία» (Neue Schwabenland) της Ανταρκτικής, η οποία ξεκίνησε το 1938 με επικεφαλής τον Άλφρεντ Ρίτσερ, πλοίαρχο του πολεμικού ναυτικού.
Η οργάνωση είχε εμπλακεί στο σχεδιασμό και την εκτέλεση της αποστολής, η οποία είχε ως στόχους την χαρτογράφηση μίας περιοχής (η οποία και ονομάστηκε Νέα Σουαβία), την εύρεση χώρων που θα επέτρεπαν την κατασκευή φαλαινοθηρικών σταθμών, και τον εντοπισμό σημείων όπου θα μπορούσαν να κατασκευαστούν ναυτικές βάσεις.
Η εν λόγω αποστολή αποτελεί έναν από τους βασικούς «πυλώνες» των θεωριών περί διαφυγής των απομειναρίων της ηγεσίας του Ράιχ στο Νότιο Πόλο μετά το τέλος του πολέμου…
Άλλες ενδιαφέρουσες αποστολές της Ahnenerbe ήταν αυτή στην κοιλάδα Μουργκ, όπου είχε ανακαλυφθεί αρχαίο φρούριο και στο Μάουερν, στη Βαυαρία, όπου οι ανασκαφές έφεραν στο φως σημαντικά ευρήματα σχετικά με τους Νεάντερταλ και τους Κρο Μανιόν.
Ταξίδια έλαβαν χώρα και στη Γαλλία, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει και στο Θιβέτ, όπου το 1939 έφτασε αποστολή με σκοπό τη διερεύνηση των ισχυρισμών περί κατάκτησης της Ασίας από τους Αρείους στο μακρινό παρελθόν, καθώς και για τη φημολογούμενη σύνδεση του Γκαουτάμα Βούδα με την Αρεία Φυλή.
Από αυτές ακριβώς τις αναζητήσεις της Ahnenerbe πηγάζουν και οι θεωρίες περί εντοπισμού καταβασίων στο εσωτερικό της Γης από τους Ναζί και για την αναζήτηση της Αγκάρθα στην Κούφια Γη…
Για την οργάνωση ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε επίσης και η Πολωνία, καθώς και η περιοχή της Κριμαίας, για έρευνες που σχετίζονταν με το γοτθικό της παρελθόν, αλλά και τις σχέσεις που είχαν αυτοί οι τόποι με τις ελληνικές αποικίες του Ευξείνου Πόντου.
Αποστολές που δεν έγιναν ποτέ (από όσο είναι γνωστό) είχαν σχεδιαστεί για τη Βολιβία, το Ιράν, τα Κανάρια Νησιά και την Ισλανδία.
Το τέλος του πολέμου και οι δίκες που ακολούθησαν είδαν πολλά στελέχη της Ahnenerbe να δικάζονται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, καθώς είχε υπάρξει εμπλοκή μελών της οργάνωσης στη λειτουργία των στρατοπέδων θανάτου και σε πειράματα σε ανθρώπους.
Το πέρασμα των ετών είδε την οργάνωση να παίρνει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, με μία ομίχλη μυστηρίου να περιτριγυρίζει τους εξερευνητές του Ράιχ, οι οποίοι επεδίωκαν να αποκαλύψουν το χαμένο παρελθόν της Αρείας Φυλής και να δώσουν στον Φύρερ υπερφυσικά όπλα τα οποία θα χάριζαν τη νίκη στο Τρίτο Ράιχ.
Η Ahnenerbe ήρθε αντιμέτωπη με τον Ιντιάνα Τζόουνς, τον Hellboy, τον Κάπτεν Αμέρικα και πολλούς άλλους ήρωες του κινηματογράφου και των κόμικ, ενώ πολλοί (και λίγο παλαιότεροι) φίλοι των ηλεκτρονικών παιχνιδιών σίγουρα θα θυμούνται έναν από τους «πατριάρχες» των first person shooters, το «Wolfenstein 3D», όπου ο παίκτης αντιμετώπιζε υπερφυσικούς Ναζί πολεμιστές, αποτελέσματα πειραμάτων μίας σκοτεινής οργάνωσης στα πρότυπα της Ahnenerbe.
Η οργάνωση υπήρξε πραγματικά, και δραστηριοποιήθηκε εντός του πλαισίου του όποιου occult χαρακτήρα είχε επιδιωχθεί να δοθεί στο επίδοξο «χιλιόχρονο» Ράιχ. Ωστόσο, το τέλος του πολέμου σήμανε το τέλος των ερευνών για το χαμένο Άρειο παρελθόν.
Και όσον αφορά τις φημολογούμενες έρευνες περί αντικειμένων του μύθου και του θρύλου που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα αναγκαία υπερόπλα για την τελική νίκη, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μπορεί να θεωρήσει κανείς- αρκετά βάσιμα, είναι η αλήθεια- ότι μάλλον δεν αποδείχθηκαν ιδιαίτερα επιτυχημένες…
Who is Who: Ο Κώστας Μαυραγάνης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι κάτοχος πτυχίου του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και Master (Newspaper Journalism) του Nottingham Trent University. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Σημείωση: Το κείμενο αυτό του Κώστα Μαυραγάνη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο εβδομαδιαίο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου, τα “Φαινόμενα”.
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ