.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Ο Χίτλερ γλύτωσε από 46 απόπειρες δολοφονίας


Αυτό που απασχολεί περισσότερο του Ιστορικούς, δεν είναι οι 46 απόπειρες δολοφονίας, αλλά το πως κατάφερε ο Αδόλφος Χίτλερ να σωθεί και από τις 46....

Μπορεί ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος να ξεκίνησε το 1938, αλλά οι απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Χίτλερ είχαν ξεκινήσει σχεδόν 20 χρόνια πριν. Εναντίον του, δεν συνωμοτούσαν μόνο εχθροί του, αλλά και μέλη του κόμματος του, Στρατιωτικοί υφιστάμενοι του, ακόμα και μέλη της προσωπικής του φρουράς.


Μεταξύ των άλλων γλίτωσε από πυροβολισμούς, από εκρηκτικά σε τρένο και αεροπλάνο που επέβαινε, από στημένες οδικές παγίδες, από βόμβα κάτω από το γραφείο του, από εκρηκτικά που δεν πυροδοτήθηκαν ποτέ και από πολλά άλλα τεχνάσματα. Ωστόσο, δυο από τις απόπειρες εναντίον του έχουν χαραχθεί στις σελίδες της ιστορίας:

«Το ανέκδοτο του αιώνα»: Το 1929 ο Χίτλερ έδινε μια ομιλία σε μέλη του κόμματος του. Ένας από τους σωματοφύλακες του, τοποθέτησε πριν την ομιλία μια βόμβα με τηλεχειρισμό κάτω από βήμα του ομιλητή.


Η ομιλία ξεκίνησε κανονικά. Ο σωματοφύλακάς του, θεωρώντας ότι έχει την άνεση χρόνου πήγε στη τουαλέτα, όπου κατά λάθος κλειδώθηκε μέσα.

Ο Χίτλερ σώθηκε κυριολεκτικά από τύχη. Η ιστορία, όταν μαθεύτηκε αργότερα χαρακτηρίστηκε το ανέκδοτο του αιώνα, μιας και ένα κλείδωμα στην τουαλέτα άλλαξε όλη την μετέπειτα ροή της.
.
Επιχείρηση «Βαλκυρία» (Walküre): Η πιο οργανωμένη απόπειρα δολοφονίας πραγματοποιήθηκε το 1944 από τον 36χρονο Συνταγματάρχη Κλαους Σταύφενμπεργκ.

Σε συνεργασία με άλλα αντιδρώντα μέλη, δεν προσπάθησαν απλά να τον σκοτώσουν, αλλά είχαν ετοιμάσει ολοκληρωτικό σχέδιο αντικατάστασης της Κυβέρνησης, ώστε να μην υπάρξει συνέχεια στο έργο του Χίτλερ.

Όλα οργανώθηκαν άψογα, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. 

Κατάφεραν και τοποθέτησαν τη βόμβα μέσα στο ίδιο το σπίτι του Χίτλερ, κάτω από το τραπέζι όπου βρισκόταν αυτός και οι συνεργάτες του. Η έκρηξη που ακολούθησε ήταν τρομερή.

4 συνεργάτες του Χίτλερ πέθαναν. Ο Χίτλερ; Και πάλι ζωντανός. 

Η εκδίκηση του ήταν τρομερή: Σκότωσε 1600 ανθρώπους που θεώρησε υπεύθυνους (μεταξύ τους και ο Klaus Staufenberg).

[Πηγή]