Η Διδώ είχε κληρονομήσει το θρόνο της Τύρου από τον πατέρα της, Μάττα ή Μύττο μαζί με τον σύζυγό της Σιχαίο, πλούσιο ιερέα του Ηρακλή...
Ο νεότερος όμως αδελφός της Διδούς, ο Πυγμαλίων, δολοφόνησε τον Σιχαίο και κατέλαβε την εξουσία. Μόλις το έμαθε η Διδώ, μη θέλοντας προφανώς να δώσει συνέχεια στο οικογενειακό δράμα, πήρε τους θησαυρούς του νεκρού συζύγου της και επιβιβάσθηκε σε ένα πλοίο μαζί με μερικούς αφοσιωμένους κατοίκους της Τύρου και δούλους της.
Το πλοίο τους μετέφερε αρχικά στην Κύπρο και στη συνέχεια στις ακτές της Λιβύης, στη χώρα Γετουλία ή Νουμιδία, όπου ζήτησε από τους ντόπιους κατοίκους και τον βασιλιά τους Ιάρβα να την αφήσουν να χτίσει στην ακτή μία πόλη.
Ο Ιάρβας στην αρχή αρνήθηκε, όταν όμως η Διδώ τον δωροδόκησε καλά, δέχθηκε, υπό τον όρο η πόλη να καταλαμβάνει τόση έκταση όση ένα τομάρι βοδιού! Η πανέξυπνη Διδώ τότε έκοψε το τομάρι του ζώου σε πολύ στενές λωρίδες και ενώνοντας τη μία με την άλλη, περικύκλωσε τόσο χώρο, ώστε της έφθασε να κτίσει την Καρχηδόνα και την ακρόπολή της, τη Βύρσα (βύρσος σημαίνει δέρμα, τομάρι).
Κατά το σκάψιμο των θεμελίων βρέθηκε κεφάλι ενός βοδιού δείχνοντας μια πόλη που θα είναι πλούσια, αλλά υπόκεινται σε άλλους. Σε μια άλλη περιοχή του λόφου όπου σκάφτηκε βρέθηκε το κεφάλι ενός αλόγου υποδεικνύοντας ότι η πόλη θα είναι ισχυρή στον πόλεμο .
Ο Ιάρβας τότε γοητευμένος από την εξυπνάδα της και την γενικότερη παρουσία της τη ζήτησε σε γάμο, η Διδώ όμως, πιστή στη μνήμη του αδικοχαμένου άντρα της, αρνήθηκε την πρόταση σθεναρά.
Και, κατά την εκδοχή αυτή, για να αποφύγει τις συνέπειες από τον βάρβαρο βασιλιά, ανέβηκε σε μια πυρά και αυτοκτόνησε με ένα μαχαίρι.
"Η Διδώ στην πυρά": έργο του Johann Heinrich The Elder Tischbein (1775).
Αυτή την αρχική παράδοση τη μεταρρύθμισαν ως προς το τέλος της οι Ρωμαίοι ποιητές Ναίβιος και Έννιος, επιδιώκοντας να δικαιολογήσουν το άσπονδο μίσος των Καρχηδονίων για τη Ρώμη. Αυτούς ακολούθησε και ο Βιργίλιος, που στο τέταρτο βιβλίο της Αινειάδας (αποτελεί το σημαντικότερο έπος που γράφτηκε ποτέ στη λατινική γλώσσα,) περιγράφει τον τραγικό έρωτα της Διδούς για τον Αινεία, όταν αυτός πέρασε από τη βορειοαφρικανική ακτή.
Ο Αινείας συνάντησε σε ένα σημείο κοντά στην πόλη την Διδώ. Η Αφροδίτη προκάλεσε τον έρωτα μεταξύ των δύο και έτσι η Διδώ ξέχασε την πίστη της στην Ήρα .Ο Αινείας κέρδισε το θαυμασμό και την καρδιά της βασίλισσας Διδώ, εξιστορώντας της τις περιπέτειες του.
Το ζευγάρι ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά, η Διδώ ήταν βασίλισσα και ηγέτιδα και ο Αινείας ένας ρωμαλέος ήρωας που καθοδηγούσε ατρόμητα τις στρατιές του.Ο Αινείας αρχικώς ανταποκρίθηκε στον έρωτα της δυναμικής αυτής αλλά και συναισθηματικής ταυτόχρονα γυναίκας.
Η Διδώ και ο Αινείας ζούσαν μαζί ως κανονικοί σύζυγοι, μέχρι τη στιγμή που ένας αγγελιοφόρος των θεών ήρθε για να του θυμίσει ότι τα καθήκοντα του ήταν άλλα.
Sir Nathaniel Dance-Holland (1735 – 1811): "Η συνάντηση της Διδούς και του Αινεία" (1766).
Η σχέση αυτή αποπροσανατόλισε τον Αινεία από εκείνα που του είχε ορίσει η μοίρα και οι συνέπειες ήταν τραγικές, όμως την εγκατέλειψε όταν συνειδητοποίησε ότι η μοίρα του τον καλούσε αλλού.
Έτσι και αυτός αποφάσισε να εγκαταλείψει την Διδώ, εκλιπαρώντας τη να καταλάβει ότι το πεπρωμένο του ήταν να ιδρύσει μια νέα πόλη. Πήρε εντολή από τον Δία να φύγει απ’ εκεί για την Ιταλία, οπότε και άρχισε να ετοιμάζεται να αναχωρήσει για την Ρώμη, κρυφά φυσικά από την ερωτευμένη μαζί του Διδώ. Η Διδώ όμως το κατάλαβε.
Η Διδώ ετοίμασε μια νεκρική πυρά μέσα στην οποία έριξε το ξίφος του, την εικόνα του και καθετί που μπορούσε να της θυμίζει την απιστία του και καθώς έβλεπε τα τρωικά πλοία να απομακρύνονται στον ορίζοντα, καταράστηκε τον Αινεία και ευχήθηκε να τρέφει η Καρχηδόνα για πάντα μίσος κατά της Ρώμης και των απογόνων του, που ήταν οι Ρωμαίοι.
Τότε ανέβηκε αγέρωχα στην πυρά και κάηκε ή κατά άλλες πηγές αυτοκτόνησε με ένα ξίφος
Χειρόγραφο της «Αινειάδας» (Βιβλίο 1) με εικονογράφηση του θανάτου της Διδούς (βιβλιοθήκη Βατικανού, Cod. Vat. lat. 3225).
Στην πραγματικότητα, όπως λέει ο Λαμαρτίνος, η Αινειάδα του Βιργιλίου, παρά τις προσπάθειες και τις καλές προθέσεις του τελευταίου, μάλλον χάλασε παρά βελτίωσε τη συνολική εικόνα και την προσωπικότητα της πριγκίπισσας Διδούς.
Η ατυχία της με τον πρώτο δολοφονημένο σύζυγό της Σιχαίο μαζί με την φυσική απώλεια του θρόνου της, η εγκατάλειψή της στη συνέχεια από τον Αινεία στην Καρχηδόνα, που επίσης ερωτεύτηκε, συνιστούν ομολογουμένως μια μεγάλη αβάσταχτη ατυχία για τη γυναίκα αυτή,αλλά και για το αδηφάγο αναγνωστικό κοινό όλων των εποχών, που πιθανόν να μην άντεχε τόση ατυχία και απελπισία!
Μετά τον θάνατό της τιμήθηκε ως θεά, ο ναός της κτίσθηκε στο λιμάνι της Καρχηδόνας.
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
