Ολόκληρη η Μαύρη Θάλασσα τότε, μετατράπηκε σε Ελληνική λίμνη, και τα ονόματα τα σημερινά ακόμη των πόλεων περιμετρικά, τονίζουν την ελληνική ταυτότητα και παρελθόν.
Στην πορεία, ο εκεί Ελληνισμός ενισχύθηκε από διάφορα ρεύματα, όπως πριν 100 χρόνια, όταν χιλιάδες Πόντιοι περνούσαν σε Ρωσικό έδαφος για να γλυτώσουν από τη γενοκτονία που πραγματοποιούνταν τότε σε βάρος Ελλήνων και Αρμενίων από τους Νεότουρκους σφαγείς.
Είναι αντιληπτό στην παρούσα κρίση, πως παράταση της αβεβαιότητας και της αστάθειας δεν ευνοεί την ελληνική κοινότητα, ούτε τις άλλες μειονότητες της Ουκρανίας.
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πόσοι είναι σήμερα οι Έλληνες εντός της υπό αίρεση ουκρανικής επικράτειας; Κάποιοι μιλούν για 200 και 300.000, όμως μετά από τόσους αιώνες συνύπαρξης και επιμειξιών, οι συνειδησιακά καθαροί Έλληνες σήμερα πρέπει να είναι αισθητά λιγότεροι.
Ο ιστορικός Βλάσσης Αγτζίδης, ο καλύτερος ίσως γνώστης του Ελληνισμού της Μαύρης Θάλασσας, τους υπολογίζει κάπου ανάμεσα σε 80-160.000 ψυχές.
Ο εν λόγω ιστορικός μας καταθέτει την ανησυχία του για το μέλλον των Ελλήνων, λόγω της αστάθειας και των αρνητικών αισθημάτων μέρους της νέας κυβερνητικής τάξης του Κιέβου (Δεξιός Τομέας) προς τις μειονότητες.
Στην Κριμαία πάντως, οι εξελίξεις ευνοούν ένα αισιόδοξο μέλλον: Όπως είναι γνωστό, ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε πως έχει υπογράψει διάταγμα με το οποίο αποκαθίστανται οι Τάταροι της Κριμαίας και άλλες εθνικές μειονότητες όπως οι Αρμένιοι και οι Έλληνες, που είχαν υποφέρει ή και εκτοπιστεί την περίοδο κυριαρχίας του Ιωσήφ Στάλιν.
Το διάταγμα, που δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Κρεμλίνου, αναφέρει πως έχει σκοπό «να αποκαταστήσει την ιστορική δικαιοσύνη και να απομακρύνει τις συνέπειες του παράνομου εκτοπισμού (των μειονοτικών ομάδων) και της παραβίασης των δικαιωμάτων τους».
Ο Πούτιν επεσήμανε πως η Ρωσία θα «καλλιεργήσει τη δημιουργία και ανάπτυξη εθνικών-πολιτιστικών αυτονομιών» για τις ομάδες –κάτι που σημαίνει μικρές αλλαγές για τους Τατάρους της Κριμαίας οι οποίοι έχουν τη δική τους συνέλευση– και θα επιτρέπει τη βασική εκπαίδευση στις μητρικές τους γλώσσες.
«Έχω υπογράψει ένα διάταγμα για να αποκατασταθεί ο ταταρικός πληθυσμός της Κριμαίας, ο αρμενικός πληθυσμός, οι Γερμανοί, οι Έλληνες – όλοι εκείνοι που υπέφεραν (στην Κριμαία) στη διάρκεια των διώξεων του Στάλιν», δήλωσε ο Πούτιν στη συνεδρίαση του Ανωτάτου Κρατικού Συμβουλίου.
Στην Κριμαία μπορεί να ατενίζουν το μέλλον πιο αισιόδοξα οι μειονότητες, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής, όμως στα ουκρανικά εδάφη που ελέγχει το Κίεβο η ανησυχία εντείνεται ως προς το μέλλον των μη Ουκρανών.
Επικοινωνήσαμε με μια προσωπικότητα του εκεί Ελληνισμού, τον Σωκράτη Λαζαρίδη, ο οποίος είναι καθηγητής Ελληνικής γλώσσας στο πανεπιστήμιο της Συμφερούπολης, στην Κριμαία. Η μαρτυρία του είναι διαφωτιστική:
«Τώρα, οι Έλληνες της Κριμαίας νιώθουμε πιο ασφαλείς. Το δημοψήφισμα ήταν σαν μια γιορτή για μας, επιστρέψαμε εκεί που νιώθουμε να ανήκουμε, στην αγκαλιά της Ρωσίας. Η προστασία της Μόσχας μας κάνει να αισιοδοξούμε. Πιστεύουμε πως η ένωσή μας με τη Ρωσία εγγυάται τα δικαιώματά μας ως μειονότητα.
Το επίπεδο ζωής μας θα ανέβει, αρκεί να σημειωθεί πως στη Ρωσία αυτό είναι τρεις φορές υψηλότερο αυτού της Ουκρανίας. Όσοι όμως Έλληνες, αλλά και από τις άλλες μειονότητες, διαβιούν σε άλλες περιοχές που ελέγχει η κυβέρνηση του Κιέβου, θα κινδυνεύουν.
Πιστεύω πως όσες μειονότητες δεν αποδεχθούν και δεν αναγνωρίσουν τη νέα κατάσταση στο Κίεβο, θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες ως προς την ασφάλειά τους…».
Φυσικά δεν χρειάζεται περίσσιες διαβεβαιώσεις το μέλλον των Ελλήνων (αλλά και των Αρμενίων πχ), η ανησυχία είναι διάχυτη παντού όπου υπάρχουν μειονότητες στην Ουκρανία. Στο Κίεβο είναι πολλοί αυτοί που θέλουν μια «καθαρή» Ουκρανία. Οι σκληροί εθνικιστές και οι φασίστες που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, αποστρέφονται θανάσιμα κάθε τι μη ουκρανικό.
Βέβαια, η αιχμή του μίσους τους στρέφεται εναντίον των Ρώσων, αλλά ακολουθούν οι ρωσόφωνοι ανεξαρτήτως εθνικότητας, όπως οι Έλληνες. Από τις άλλες μειονότητες, και οι Εβραίοι είναι στο στόχαστρο, αλλά αυτούς δεν θα τολμήσουν να τους ενοχλήσουν λόγω ΗΠΑ, αλλά και λόγω διαπλεκομένων με το Ισραήλ ολιγαρχών.
Υπενθυμίζεται πως το Κόμμα Ελευθερίας «Σβόμποντα» που πρωτοστάτησε στην ανατροπή Γιανούκοβιτςκαι συμμετέχει στη νέα κυβέρνηση κατέχοντας νευραλγικά πόστα, με μία «καταδικαστική» απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2012 είχε χαρακτηριστεί «ρατσιστικό, αντισημιτικό και ξενοφοβικό».
Οι Ευρωπαίοι ξαφνικά «ξέχασαν» τώρα αυτό το ψήφισμα. Τον πρώτο νόμο που κατάργησαν στο Κίεβο, κάτω από την ασφυκτική επιρροή των ακραίων εθνικιστών και των νεοναζί, είναι ο νόμος που κατοχυρώνει το δικαίωμα των εθνικών ομάδων να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους.
Ενώ δηλαδή στην Κριμαία η Ρωσία ανακοινώνει την παροχή όλων των δικαιωμάτων στις εθνικές μειονότητες, στην Ουκρανία τα καταργούν. Ο δε νέος πρόεδρος της Ουκρανίας, ας σημειωθεί πως ήταν «βαπτιστής ιερέας» σε μία από τις χιλιάδες αμερικανόφερτες προτεσταντικές οργανώσεις που έχουν εξαπλωθεί διαβρωτικά σε όλη την Ουκρανία. Και οι λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους…
Εύλογα θα διερωτηθεί ο αναγνώστης: Που είναι λοιπόν οι πρωτοβουλίες της Αθήνας;
Τι κάνει το ΥΠΕΞ και ο λαλίστατος κατά τα λοιπά υπουργός εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος; Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν παίρνει κάποιες πρωτοβουλίες προς ό,ποια διασφάλιση των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Ουκρανίας;
Αυτό που διαπιστώνεται είναι δυστυχώς ότι, όπως ακριβώς και στην περίπτωση των υπό διωγμό Ορθόδοξων χριστιανών της Συρίας, έτσι και στην περίπτωση του Ελληνισμού στην Ουκρανία η Αθήνα επιδεικνύει πρωτοφανή αδιαφορία, για να μην πούμε αναισθησία.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως μετά το θόρυβο που έγινε στην Ελλάδα, ο ΥΠΕΞ Ευάγγελος Βενιζέλος επισκέφτηκε στις 2 Μαρτίου το Πολιτιστικό Κέντρο των Ελλήνων στη Μαριούπολη, (όπου είχαν συγκεντρωθεί οι πρόεδροι των ελληνικών κοινοτήτων), για 20 (!!!) ολόκληρα λεπτά.
Όσο χρειάστηκε το τηλεοπτικό συνεργείο που τον συνόδευε για να τραβήξει δυο πλάνα για το image του κου υπουργού. Τόσο υπήρξε το ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης, και μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ομοεθνείς, που για αιώνες κρατούν ψηλά την ελληνική εθνική συνείδηση και έχουν την Ελλάδα στις καρδιές τους.
Αυτή, συμπερασματικά, είναι η κατάσταση, και της Αθήνας θλιβερά απούσης, μένει να ελπίσουμε σε κάποια συμβιβαστική λύση των αντιμαχομένων. Η λύση κατά τη δική μας άποψη θα ήταν μια νέα Ουκρανία, όπου οι εθνικές μειονότητες (μαζί και η Ελληνική) θα κατοχύρωναν μιας μορφής αυτονομία, με κατοχυρωμένα όλα τα πολιτιστικά και θρησκευτικά δικαιώματα τους, και φυσικά κατοχυρωμένη την εθνική τους ταυτότητα.
Αν αντίθετα η σύγκρουση παραταθεί και οξυνθεί, οι καταστάσεις θα καταστούν μη ελέγξιμες, και μαζί θα σκοτεινιάσει και για τους δικούς μας ανθρώπους εκεί, τον αείζωο Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας και της Ουκρανίας…
[Πηγή]