Bασάνιζαν και εκτελούσαν τους αιχμαλώτους
Μάλιστα, κάποιες από αυτές ήταν πιο αυστηρές και από τα σκληροπυρηνικά μέλη των ταγμάτων ασφαλείας SS.
Το 1939, έγινε μέλος των βοηθητικών ταγμάτων ασφαλείας, για να κερδίσει περισσότερα χρήματα, όπως αποκάλυψε αργότερα στη δίκη της.
Η Μπόρμαν υπηρέτησε σε αρκετά από τα πιο σκληρά στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέχρι το τέλος του πολέμου.
Έμεινε στην ιστορία ως «η γυναίκα με τα σκυλιά», αφού χρησιμοποιούσε έναν γερμανικό ποιμενικό, στις επιθέσεις εναντίον των κρατουμένων.
Τον Δεκέμβριο του 1945, καταδικάστηκε για φόνους και εκτελέστηκε.
Νοσοκόμα στο επάγγελμα, η Μπόζελ ξεκίνησε να υπηρετεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπουργκ σαν επιστάτης. Παράλληλα, ήταν ανάμεσα σε αυτούς που επέλεγαν το ποιος θα εκτελεστεί στους θαλάμους αερίων και ποιος θα πάει στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
Ακολουθώντας πιστά τη φιλοσοφία των Ναζί, η Μπόζελ πίστευε, ότι όποιος κρατούμενος δεν είναι σε θέση να εργαστεί, πρέπει να εκτελείται.
Τον Μάιο του 1945, η βασανίστρια- νοσοκόμα δικάστηκε για τη συμμετοχή της στη διαδικασία της επιλογής και για άλλα κακουργήματα όπως δολοφονίες, κακομεταχείριση και βασανισμούς. Την ίδια χρονιά εκτελέστηκε.
Μια ακόμη νοσοκόμα ανάμεσα στις βασανίστριες. Μετά τη στρατολόγησή της το 1942, υπηρέτησε στο στρατόπεδο του Στούτχοφ, σχεδόν όλη τη διάρκεια του πολέμου.
Σαδίστρια, απάνθρωπη και πολύ σκληρή, η Μπότε αρέσκονταν στο να χτυπάει τους κρατούμενους μέχρι θανάτου, ενώ έχει κατηγορηθεί και για χρήση όπλου εναντίον τους.
Συνελήφθη στο Μπέργκεν Μπέλσεν τον Απρίλιο του 1945, όπου επέβλεπε μια ομάδα γυναικών αιχμαλώτων.
Τότε, την ανάγκασαν να μεταφέρει τα πτώματα των κρατούμενων σε ομαδικό τάφο χωρίς να φοράει γάντια, κάτι που την τρομοκράτησε. Η άλλοτε σκληρή επιστάτης φοβήθηκε ότι θα κολλήσει τύφο.
Η δικαιοσύνη δεν την οδήγησε στην αγχόνη. Καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια, αλλά εξέτισε μόνο τα έξι, καθώς πήρε χάρη από τη βρετανική κυβέρνηση. Εξήντα χρόνια μετά τον πόλεμο, όταν ρωτήθηκε για τα εγκλήματά της, δήλωσε αμετανόητη.
Ξεκίνησε την «καριέρα» της το 1939, σαν φρουρός ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης, αλλά στην πορεία αναβαθμίστηκε σε επιτελική θέση.
Η Μπιντς ήταν γνωστή για τη σκληρότητα που έδειχνε στις γυναίκες κρατούμενες. Τις χτυπούσε, τις μαστίγωνε και τις βασάνιζε με κάθε τρόπο.
Μια από τις πιο βάρβαρες πράξεις της που έχει καταγράφει, είναι ο τεμαχισμός μιας κρατούμενης με τσεκούρι, την ώρα που εκείνη εκτελούσε καταναγκαστική εργασία.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, προσπάθησε να τραπεί σε φυγή, αλλά συνελήφθη, δικάστηκε και εκτελέστηκε τον Μάιο του 1947.
Εκπαιδεύτηκε από τη Ντοροτέα Μπιντς και υπηρέτησε στο Ράβενσμπουργκ και το Άουσβιτς.
Συμμετείχε σχεδόν σε όλες τις εκτελέσεις κρατουμένων και ήταν πολύ αυστηρή.
Όπως και η «δασκάλα» της, συνελήφθη μετά τον πόλεμο και εκτελέστηκε δια απαγχονισμού.
Ήταν γνωστή σαν «το τέρας» και διακρινόταν για τη σκληρότητά της. Το παρατσούκλι της ήταν «αιμοσταγής Μπριγκίτε», γιατί χτυπούσε τους αιχμαλώτους μέχρι να ματώσουν.
Κάποιοι από τους κρατούμενους την έλεγαν και «κτήνος» και υποστήριζαν ότι ήταν η πιο απάνθρωπη από όλες τις επιστάτριες.
Υπηρέτησε στο Ράβενσμπρουγκ αλλά και το Άουσβιτς και παρά τα εγκλήματά της, καταδικάστηκε μόνο σε δεκαπέντε χρόνια φυλάκισης, για την «υπηρεσία» της στο Άουσβιτς. Από αυτά εξέτισε τα εννιά.
Οδηγήθηκε όμως ξανά σε δίκη, για τη συμμετοχή της στην επιλογή των κρατουμένων, που οδηγούνταν στους θαλάμους αερίων, αλλά και για το ότι χρησιμοποιούσε και αυτή ένα άγριο σκυλί στις επιθέσεις της. Σε αυτή τη δίκη, καταδικάστηκε σε άλλα δώδεκα χρόνια φυλάκιση.
Εργάτρια σε εργοστάσιο παραγωγής μαρμελάδας, η Κλαφ εντάχθηκε στο «προσωπικό» του Στούτχοφ, ένα χρόνο πριν τη λήξη του πολέμου.
Ο ένας χρόνος που υπηρέτησε στο στρατόπεδο ήταν αρκετός, για να συγκεντρώσει πολλά εγκλήματα στο ενεργητικό της.
Το 1945 συνελήφθη. Με απόλυτη ψυχραιμία δήλωνε για τις πράξεις της: «Είμαι πολύ έξυπνη και υπήρξα πολύ αφοσιωμένη στη δουλειά μου στο στρατόπεδο. Ξυλοκοπούσα τουλάχιστον δύο κρατούμενους τη μέρα». Την ίδια χρονιά η Κλαφ εκτελέστηκε.
Γνωστή ως μια από τις χειρότερες «υπαλλήλους» σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, η Ορλόφσκι αρέσκονταν στο να μαστιγώνει γυναίκες κρατούμενες στα μάτια. Αυτό δεν ήταν μόνο ένα επίπονο βασανιστήριο, αλλά ένα συμβόλαιο θανάτου, αφού μετά το μαστίγωμα, οι αιχμάλωτες δεν μπορούσαν πια να εργαστούν κι έτσι εκτελούνταν.
Μια άλλη γνωστή απάνθρωπη πράξη της, ήταν ότι πετούσε μικρά παιδιά στους θαλάμους αερίων, πάνω στους ενήλικες για «οικονομία χώρου», όπως έλεγε.
Λέγεται ότι, το 1945, λίγο πριν τη λήξη του πολέμου, η Ορλόφσκι άλλαξε στάση. Έγινε πιο ανθρώπινη με τους κρατούμενους, τους παρηγορούσε και τους έδινε νερό.
Προφανώς έβλεπε το τέλος του πολέμου και ήθελε να ελαφρύνει τη θέση της σε περίπτωση δίκης.
Τελικά δεν εκτελέστηκε, αλλά καταδικάστηκε σε ισόβια. Απελευθερώθηκε, όμως, μετά από δέκα χρόνια. Πέθανε το 1976, ενώ ήταν σε εξέλιξη ακόμη μία δίκη της.
Η Μάντελ υπηρέτησε σε διάφορα στρατόπεδα, πριν καταλήξει μόνιμα στο περιβόητο Άουσβιτς. Υπολογίζεται ότι μεταξύ 1942 και 1945, οδήγησε στον θάνατο πάνω από 500.000 γυναίκες και παιδιά.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της, ανέβηκε τόσο στην ιεραρχία, ώστε λογοδοτούσε μόνο στον αρχηγό των ταγμάτων ασφαλείας, Ρούντολφ Ες.
Συνήθιζε να χρησιμοποιεί τους Εβραίους σαν κατοικίδιά της και όταν τους βαριόταν, τους πετούσε στους θαλάμους αερίων. Συχνά, καθόταν στην είσοδο του Άουσβιτς και περίμενε πότε θα την κοιτάξει (έστω κατά λάθος) κάποια κρατούμενη. Οι κρατούμενες που έκαναν το λάθος να γυρίσουν το βλέμμα τους προς το μέρος της, εκτελούνταν επί τόπου.
Εκτός των άλλων, έμεινε στην ιστορία, γιατί δημιούργησε τη γυναικεία ορχήστρα του Άουσβιτς, η οποία συνόδευε τις κρατούμενες στις εκτελέσεις τους.
Η Μάντελ τιμωρήθηκε με εκτέλεση για τις πράξεις τις, τον Ιανουάριο του 1948.
Εντάχθηκε στο δυναμικό του στρατοπέδου συγκέντρωσης Ράβενσμπουργκ το 1944.
Γνωστή σαν στυγνή δολοφόνος, λέγεται ότι θανάτωνε κρατούμενες, κόβοντάς τους το λαρύγγι με ένα κοφτερό φτυάρι.
Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να αποδράσει, αλλά συνελήφθη, δικάστηκε και λίγο αργότερα εκτελέστηκε.
[Πηγή]: mixanitouxronou.gr
Το είδαμε εδώ
