Ο Διόνυσος είχε μαζί του τους Σάτυρους και τους Σηλινούς, οι οποίοι έβαζαν στα κεφάλια τους στεφάνι από κισσό, φόραγαν μάσκες, και ντύνονταν με δέρματα ζώων.
Οι Διονυσιακές και Βάκχικες αυτές γιορτές, είχαν σχέση με το τέλος του χειμώνα, και τον ερχομό της άνοιξης, συμβόλιζαν δε την εποχή που η γή "ξυπνά" από την χειμερία νάρκη, και αναγεννάται. Οι γιορτές αυτές γίνονταν κατά την ενδέκατη, δωδέκατη και δέκατη τρίτη ημέρα του μηνός Ανθεστηρίωνος του δικού μας δηλαδή Φεβρουαρίου.
Η πρώτη ημέρα λεγόταν "Πιθοιγία", η δεύτερη "Χόες" και η τρίτη "Χύτροι".Την πρώτη ημέρα έκαναν σπονδές στον Διόνυσο.
Την δεύτερη ημέρα, πίστευαν ότι άνοιγαν πύλες του Άδη και ότι οι νεκροί ανέβαιναν στον πάνω κόσμο.
Η τρίτη μέρα των Ανθεστηρίων ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς. (Κάτι που διασώζεται διαμέσω του Χριστιανισμού - παρόλους τους αφορισμούς - έως σήμερα, μιάς και το πρώτο Σάββατο της Σαρακοστής είναι αφιερωμένο στους νεκρούς και ονομάζεται "ψυχοσάββατο").
Γίνονταν θυσίες και πρόσφεραν την "πανσπερμία" στον ψυχοπομπό και χθόνιο Ερμή, ένα παρασκεύασμα από σπόρους δημητριακών και οσπρίων αντίστοιχο με τα σημερινά κόλλυβα. Δεν ξέρω αν σήμερα κάνουν κόλλυβα το ψυχοσάββατο. Αν κάνουν είναι αρχαίο Ελληνικό έθιμο.
[Πηγή]
