Τα πρώτα πλάσματα στη Γη με σπονδυλική στήλη ήταν κάποια ψάρια χωρίς σαγόνια και πρόσωπο, τα οποία έζησαν πριν εκατομμύρια χρόνια.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από την ανακάλυψη των απολιθωμάτων ενός προϊστορικού ψαριού εν ονόματι Ρομουντίνα (Romundina) στην Καναδική Αρκτική.
Στη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature την Τετάρτη, Σουηδοί και Γάλλοι ερευνητές περιγράφουν βήμα βήμα πώς τα σπονδυλωτά ζώα εξελίχθηκαν και απέκτησαν σαγόνια, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για την ανάπτυξη του προσώπου.
Στο πλαίσιο της έρευνας, οι επιστήμονες σάρωσαν τις εσωτερικές δομές του κρανίου του προϊστορικού ψαριού χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ υψηλής ενέργειας στο Ευρωπαϊκό Σύγχροτρον (ESRF) στη Γαλλία. Στη συνέχεια ανασκεύασαν την ανατομία του κρανίου του σε τρείς διαστάσεις.
Η Ρομουντίνα ανήκε σε έναν τύπο ψαριών που ονομάζονταν πλακόδερμα και έζησαν κατά τη Σιλούρια και Δεβόνια περίοδο όμως εξαφανίστηκαν πριν 360 εκατομμύρια χρόνια.
Σύμφωνα με τον Δρ. Per Ahlberg, που ειδικεύεται στην εξέλιξη των σπονδυλωτών στο πανεπιστήμιο της Ουπσάλα στη Σουηδία, η Ρομουντίνα, με μήκος μόλις 20 εκατοστά, είχε προστατευτικά αγκάθια στην πλάτη της, ενώ τα σαγόνια της δεν είχαν αληθινά δόντια αλλά εξογκώματα με τα οποία συνέθλιβε την τροφή της.
Το μπροστινό μέρος του ψαριού ήταν θωρακισμένο και έμοιαζε με πανοπλία, ενώ το πίσω μέρος ήταν ευέλικτο και είχε πτερύγια και ουρά παρόμοια με του καρχαρία.
Συγκρίνοντας τη Ρομουντίνα με άλλα πλάσματα, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μετάβαση από τα σπονδυλωτά που δεν διέθεταν σαγόνια στα σπονδυλωτά που διέθεταν σαγόνια και πρόσωπο έγινε σε τρεις φάσεις.
Στην πρώτη φάση, αυτή της Ρομουντίνας, εξελίχθηκαν τα σαγόνια, καθώς επίσης δύο χωριστές δομές για το αριστερό και το δεξί ρουθούνι, καθώς μέχρι τότε υπήρχε μόνο ένα.
Στο συγκεκριμένο στάδιο το μέτωπο παρέμενε εξαιρετικά στενό, με τη μύτη να εντοπίζεται ακριβώς ανάμεσα στα μάτια και το κρανίο να πετάγεται προς τα έξω σαν μεγάλο οστέινο «άνω χείλος».
Στη δεύτερη φάση, που αντιπροσωπεύεται από πιο εξελιγμένα ψάρια, το «άνω χείλος» συρρικνώθηκε, αφήνοντας τη μύτη να προεξέχει στο μπροστινό μέρος του προσώπου, ακριβώς πάνω από την άνω γνάθο.
Στην τρίτη, τελική φάση, που αντιπροσωπεύει τα σημερινά σπονδυλωτά ζώα, επιμηκύνθηκαν το μέτωπο και το πρόσωπο.
[Πηγή]: econews
Το είδαμε εδώ
