Τα συμπεράσματα των διεθνών εμπειρογνωμόνων αποτέλεσαν για την πλατιά κοινή γνώμη κεραυνό εν αιθρία. Στην αντίληψή μας οι Σομαλοί πειρατές είναι φτωχοί άνθρωποι, οι οποίοι στις συνθήκες του ατέλειωτου εμφυλίου πολέμου και της ουσιαστικής διάλυσης του κράτους πήραν τα αυτόματα Καλάσνικοφ κινεζικής παραγωγής για να εξασφαλίσουν με κάποιο τρόπο τη διατροφή των οικογενειών τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των διεθνών εμπειρογνωμόνων, οι Σομαλοί πειρατές και οι ομόλογοί τους από το Κέρας της Αφρικής έχουν λάβει τα τελευταία 7 χρόνια περίπου 400 εκατ. δολάρια από τη χρηματοδότηση της δουλείας, του λαθρεμπορίου όπλων και ναρκωτικών και τη νομιμοποίηση αυτών των χρημάτων μέσω επιχειρηματικών επενδύσεων. Πάντως, ορισμένοι ειδικοί θεωρούν ότι θα ήταν υπερβολικά αλαζονικό να κάνουμε λόγο σ΄αυτή την περίπτωση για συγκεκριμένα ποσά. Στο θέμα αναφέρεται ο Πρόεδρος της Ρωσικής Επαγγελματικής Ένωσης Ναυτικών Γιούρι Σουχορούκοφ:
Αυτό το ποσό είναι πρόχειρα υπολογισμένο, δεν έχει επιβεβαιωθεί από κανένα ούτε μπορεί να επιβεβαιωθεί. Διότι πληροφορίες τέτοιου είδους προέρχονται από τους ίδιους τους πειρατές. Και είναι δύσκολο να τις ελέγξει κανείς. Συνήθως, οι πλοιοκτήτες κρύβουν το πραγματικό μέγεθος των λίτρων. Διότι δεν θέλουν να προκαλέσουν άλλους πειρατές να αυξήσουν τα ποσά των λίτρων.
Το μεγαλύτερο μέρος των λίτρων για την απελευθέρωση των πλοίων, των φορτίων και των ομήρων στις πειρατικές επιχειρήσεις κάθε άλλο παρά το παίρνουν οι Σομαλοί πειρατές – το παίρνουν οι μεσίτες σε άλλες χώρες του κόσμου. Και μετά πληρώνουν τους άμεσους εκτελεστές. Όμως, γενικά, ορισμένοι αναλυτές δεν αποκλείουν ότι τα λίτρα έχουν άλλο στόχο και προορισμό και άλλους παραλήπτες, ενώ η δραστηριότητα των πειρατών πληρώνεται από κάποια άλλα ταμεία. Με άλλα λόγια, εδώ μπορούμε να υποψιαστούμε ένα από τα σχήματα χρηματοδότησης της διεθνούς τρομοκρατίας. Τουλάχιστον, ορισμένοι από τους αρχηγούς των πειρατών συνδέονται στενά με τους τοπικούς πυρήνες της Αλ Κάιντα και άλλων οργανώσεων της τζιχάντ.
Ο εμπειρογνώμονας στα θέματα της χερσονήσου του Κέρατος της Αφρικής και της Αφρικανικής ηπείρου Μοχάμεντ Σαΐντ θεωρεί ότι το 70% όλων των χρημάτων παραμένει στο Λονδίνο. Το υπόλοιπο 30% μεταφέρεται στο Ντουμπάι και από εκεί στη Σομαλία, όπου φτάνει μόνο το 10% του αρχικού ποσού. Έτσι οι ίδιοι οι πειρατές ή το συνδικάτο, για το οποίο εργάζονται, δεν παίρνουν τεράστιο κέρδος. Τα χρήματα καταλήγουν στο χώρο των τραπεζικών μπίζνες, της ασφάλειας και της ασφάλισης στη Δύση, πιστεύει ο Μοχάμεντ Σαΐντ.
Αυτή η κατάσταση των πραγμάτων μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι ο κόλπος του Άντεν αποτελεί σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα ενός μεγάλου γεωπολιτικού παιχνιδιού, ενώ η ίδια η πειρατεία είναι μια πρωτότυπη επιχείρηση συγκάλυψης, που διασφαλίζει το σχεδόν τέλειο θρύλο για τις μυστικές συναλλαγές των ισχυρών του κόσμου.
Σεργκέι Ντουζ
[Πηγή]