Γεώργιος Καστριώτης (Σκεντέρμπεης).
ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Παπποῦς του ἦταν ὁ Κων/νος Καστριώτης ( 1390), ἡγεµόνας τῆς Ἠµαθίας καί τῆς Καστοριᾶς (ἐξ οὗ καί Καστοριώτης, Καστριώτης)....Υἱός τοῦ Κωνσταντίνου ἦταν ὁ Ἰωάννης Καστριώτης, ὁ ἄρχοντας τῆς Κρούγιας (Κρόιας), µέ σύζυγό του τήν Σερβίδα Βοζσάβα. Ἔφεραν στή ζωή 9 παιδιά : 5 θυγατέρες καί 4 υἱούς, µέ τελευταῖο στήν σειρά (1404) τόν Γεώργιο Καστριώτη.
ΑΝΑΤΡΟΦΗ – ΕΞΕΛΙΞΗ
Στά χρόνια τοῦ σουλτάνου Μουράτ τοῦ Β΄ (1421 - 1451) ὑποχρεώνεται ὁ πατέρας του Ἰωάννης γιά νά διατηρήσει τήν αὐθεντία στήν Κρούγια νά παραδώσει ὡς ὁµήρους τούς 4 γιούς του σ’ αὐτόν, οἱ ὁποῖοι καί θά ἀνατραφοῦν κατά τίς Τουρκικές συνήθειες στήν Σουλτανική αὐλή τῆς Ἀδριανουπόλεως. Ἐκεῖ, Χριστιανοί αὐτοί, ἐξισλαµίζονται.
Ὁ Μουράτ Β΄ ἐκτιµώντας τά χαρίσµατα τοῦ Γεωργίου (ὀµορφιά, εὐρωστία, γενναιότητα) τόν συνεκπαιδεύει µέ τόν διάδοχο τοῦ θρόνου τόν µετέπειτα Μωάµεθ Β΄τόν Πορθητή τῆς Κων/πόλεως. Ὁ Σουλτάνος θαυµάζοντας τήν παλληκαριά του προσέδωσε τήν Τουρκική ὀνοµασία «Ἰσκεντέρ µπέη» (Σκεντέρµπεη), πού στά Ελληνικά σηµαίνει «Ἀλέξανδρος ἡγεµών ἤ Μέγας Ἀλέξανδρος».
Ἡ ἀνάµνηση ὅµως τῆς Κρούγιας, ἡ πληροφορία τοῦ θανάτου τοῦ πατέρα του πρῶτα καί κατόπιν τῆς µητέρας του δέν τόν ἄφησαν ἥσυχο. Μέ τήν πρώτη εὐκαιρία λιποτακτεῖ ἀπό τόν Τούρκικο Στρατό καί ξαναπαίρνει τό Χριστιανικό ὄνοµα Γεώργιος. Νυµφεύεται τήν θυγατέρα τοῦ Ἀριανίτου Ἀνδρονίκη Κοµνηνή καί τό 1443 κηρύσσει τήν ἐπανάσταση ἐναντίον τοῦ Τούρκου κατακτητοῦ.
Ἐλευθερώνει τήν Κρούγια µέ τά 300 παλληκάρια του καί ἀµέσως εἰσέρχεται στόν Καθεδρικό Ναό της καί ψάλλει ὁ ἴδιος καί οἱ συνακόλουθοί του ∆οξολογία εὐχαριστήριο πρός τόν Θεό. ∆ιατάζει νά ὑψωθεῖ στά κάστρα της ὁ δικέφαλος ἀετός µέ φόντο πορφυρό ὡς ἔµβληµά του, πού ἦταν, τί ἄλλο παρά, ἡ πολεµική σηµαία τοῦ Βυζαντίου.
Συνήθιζε νά φοράει τό ἀρχαῖο Ελληνικό Μακεδονικό κράνος µέ τό διπλό κέρατο. Ἡ µία µάχη ἀκολουθεῖ τήν ἄλλη γιά νά κρατήσει ἐλεύθερη τήν Ἐπαρχία του ἀπό τούς τυρράνους. Πεθαίνει στίς 17 Ἰανουαρίου τοῦ 1468, σέ ἡλικία 64 ἐτῶν ἀπό πυρετό πού προκλήθηκε ἀπό ἑλονοσία. Θάφτηκε στό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου στό Ἀλέσσιο (ἀρχαία Λισσός). Τόν διαδέχθηκε ὁ υἱός του Ἰωάννης Καστριώτης.
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ
Οἱ ἀγῶνες τοῦ Γεωργίου Καστριώτου ἦταν ἀγῶνες Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ ἡγέτου ἐναντίον τῶν Τούρκων γιά νά κρατήσει τήν Ἐπαρχία του ἐλεύθερη. Ἦταν Ἠπειρώτης Ἕλληνας, ὅπως ἀδιάψευστα διακηρύσσουν οἱ ἀκόλουθες Ἱστορικές Πηγές, πού ἀποτελοῦν µνηµειώδη ντοκουµέντα :
1) Ὁ Marini Barletii, πρῶτος του Βιογράφος ἀπό τήν Σκόδρα (ἀρχές 16ου µ.Χ. αἰ.), τόν ἀποκαλεῖ «Ἠπειρώτη πρίγκηπα» καί «Ἡγεµόνα τῶν Ἠπειρωτῶν», ἐνῷ ὁλόκληρη ἡ βιογραφία ἀναφέρεται µόνο σέ Ἠπειρῶτες καί καθόλου σέ Ἀλβανούς.
2) Ἐπίσης, ὁ ἴδιος ὁ Σκεντέρµπεης ἀπευθυνόµενος πρός τόν ἡγεµόνα τοῦ Τάραντα Ἰωάννη Ἀντώνιο καί προδίδοντας ἔτσι τήν καταγωγή καί τά ἀληθινά του αἰσθήµατα, γράφει : «οἱ προπάτορες ἡµῶν ἦσαν Ἠπειρῶτες , ἐκ τῶν ὁποίων ἠγέρθη ἐκεῖνος ὁ Πύρρος τοῦ ὁποίου τήν ὁρµήν µόλις οἱ Ρωµαῖοι ἡδυνήθησαν νά ἀντικρούσουν».
3) Παροµοίως ὡς ἀπόγονος τῶν Ἠπειρωτῶν καί ὄχι τῶν Ἰλλυριῶν ἀναφέρει σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ἰταλό Ursini τό 1460.
4) Ἀκόµη πρός τόν Βασιλιά Ἀλφόνσον, µονάρχη τῆς Ἀραγόνος, Νεαπόλεως καί Σικελίας γράφει: «Τῷ λαµπροτάτῳ καί κραταιῷ Βασιλεῖ Ἀλφόνσῳ, Μονάρχῃ τῆς Ἀραγόνος, Νεαπόλεως καί Σικελίας, Σκεντέρµπεης Πρῖγκιψ τῶν Ἠπειρωτῶν χαίρει ντε καί εὖ πράττειν».
5) Ὁµιλώντας ἐνώπιον τοῦ Πάπα Παύλου Β΄ τονίζει: «Μετά τήν ὐποδούλωσιν τῆς Ἀσίας καί τῆς Ἑλλάδος, µετά τήν σφαγήν τῶν ἡγεµονικῶν γόνων τῆς Κων/πόλεως, τῆς Τραπεζοῦντος… καί τήν ἐρήµωσιν µεγίστου µέρους τῆς Μακεδονίας καί τῆς Ἠπείρου, ἀπέναντι τοῦ ἀγρίου κατακτητοῦ τοῦ ἀγωνιζοµένου νά συντρίψῃ τόν Σταυρόν, νά ἀνυψώσῃ ἐπί τοῦ Καπιτωλίου τήν ἡµισέληνον καί νά πληρώσῃ δούλων τόν κόσµον ὅλον … µόνος ἐγώ ἵσταµαι µετά τῶν λειψάνων τῶν στρατιωτῶν µου καί µετά τῆς µικρᾶς µου ἐπικρατείας…».
6) ‘Υπῆρξε κάτοχος τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας καί Γλῶσσας, ἀφοῦ ἀπό τό µετερίζι του στέλνονταν ἔγγραφα γραµµένα στήν Ἑλληνική γλῶσσα.
7) Ἐπιπλέον ὁ Τοῦρκος βιογράφος τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ, Ἀχµέτ Μουφίτ, γράφει γιά τόν Καστριώτη: «τό ἔτος 1443 δραπέτευσε ἀπό τό ὀθωµανικό στρατόπεδο τοῦ Μοραβᾶ ὁ Ἕλληνας ἡγεµόνας Καστριώτης καί πῆγε στήν ἕδρα τῶν προγόνων του, τήν Κρόια».
8) Ἰταλικές, Ἀγγλικές καί Σουηδικές ἀναφορές θεωροῦν τόν Σκεντέρµπεη Ἕλληνα. Ἔτσι ὁ Ἰταλός A. Salvi στήν τραγωδία του (1718) τόν ἀναφέρει ὡς Ἕλληνα (Greco). Ὁ Ἄγγλος C. Randall τό 1810 τόν ἀποκαλεῖ Ἕλληνα Ἤρωα (Grecian Hero) καί οἱ Σουηδοί Barrau ἀρχικά καί Rudbeck ἀργότερα (1835) θεωροῦν τόν Γ. Καστριώτη Ἔλληνα.
9) Ἡ Ἱστορία τοῦ Γάλλου ἰστορικοῦ Παγανέλ (Paganel: Histoire de Scanderbey), πού ἐκδόθηκε στό Παρίσι τό 1855 τόν ἀναφέρει ξεκάθαρα ὡς Ἕλληνα.
10) Θέλετε καί µιά Ἀλβανική παραδοχή τῆς Ἑλληνικῆς Ἠπειρωτικῆς καταγωγῆς τοῦ Σκεντέρµπεη; Τό Αλβανικό γραµµατόσηµο τοῦ 1968, συµπληρώνοντας ἐκείνη τήν χρονιά 500 ἔτη ἀπό τόν θάνατό του, παρουσιάζει τό ἐξώφυλλο τῆς προαναφερθείσης Ἱστορίας τοῦ Barletii, πού ἀναγράφεται σ’ αὐτό καθαρά, ὅτι ἦταν Ἠπειρώτης Πρίγκιπας (Epirotarum Principis) καί ὄχι Ἀλβανός ἤ Ἰλλυριός.
11) Ἑποµένως, ὀρθῶς ὁ ∆ανός Φράντς Ντέ Ζεσσέν, στρατιωτικός ἀνταποκριτής τῆς ἐφηµερίδος «Le Temps» τῶν Παρισίων, ἀµφιβάλλει γιά τήν Αλβανική καταγωγή τοῦ Καστριώτου, τονίζοντας σέ διάλεξή του : «Ζήτηµα δέ εἶναι, ἐάν καί αὐτός ὁ Σκεντέρµπεης δύναται νά θεωρηθῇ Ἀλβανός, ἀφοῦ ἦτο υἱός τοῦ Ἕλληνος µεγιστᾶνος Ἰωάννου Καστριώτου καί Σερβίδος πριγκιπίσσης».
Τέλος Ἡ Ἱστορία περίτρανα ἀποδεικνύει ἀβίαστα τἠν Ἑλληνικότητα τοῦ Γεωργίου Ἰωάννου Καστριώτου. Ἡ ὅποια προσπάθεια πλαστογραφίσεως καί φαλκιδεύσεως τῆς Ἱστορίας ἔρχεται ὥρα πού φανερώνεται καί ξεσκεπάζεται. ∆ιότι, «µεγάλη ἡ ἀλήθεια καί ὑπερισχύει»
(Α΄Ἔσδρας 4,41)
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
