ο καβαλιέρε Σίλβιο θα μπορούσε να επανέλθει στο προσκήνιο, παρά τα τόσα σκάνδαλα που τον βαρύνουν.
Δεν είχαμε, βέβαια, όπως στις πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα, ανοιχτά γράμματα της «Bild» στους Ιταλούς υπηκόους της pax germanica. Αλλά, ακόμα και την τελευταία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, στη γειτονική χώρα μια σειρά Γερμανοί πολιτικοί συνέχισαν να επεμβαίνουν στο πολιτικό παιχνίδι, νουθετώντας τους Ιταλούς ψηφοφόρους ώστε όχι μόνο να μην ψηφίσουν Μπερλουσκόνι αλλά και να υποστηρίξουν το κόμμα του πρωθυπουργού Μόντι. Ο τελευταίος, μάλιστα, αποκάλυψε ότι η Μέρκελ του είπε πως δεν θα έβλεπε με καλό μάτι ούτε μια κυβέρνηση υπό τον Μπερσάνι, τον υποψήφιο της κεντροαριστεράς (η γερμανική κυβέρνηση το διέψευσε). Φαίνεται ότι το μάθημα που έχουν πάρει από τον Χίτλερ η Μέρκελ και ο Σόιμπλε είναι ότι δεν πρέπει να εισβάλεις σε άλλες χώρες με τα όπλα. Όλα τα άλλα επιτρέπονται...
Έτσι κάπως ο εκλεκτός των Γερμανών βρέθηκε να είναι ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών και ο Μπερλουσκόνι έδειξε στη Μέρκελ πως, παρότι είναι 78, μπορεί ακόμα μπούνγκα-μπούνγκα. Βέβαια, ο μεγάλος νικητής είναι ο Μπέπε Γκρίλο. Συνάντησα τον Ιταλό κωμικό και αρχηγό του κινήματος που μέσα σε μερικούς μήνες κατάφερε να συγκεντρώσει το 25,5% των ψήφων σε ένα γραφικό ξενοδοχείο αγροτουρισμού, λίγο έξω από την Παβία. Η ανάπτυξη τέτοιων μονάδων είναι μία από τις προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης που υπάρχουν στο πρόγραμμά του, ένα μείγμα συγκεκριμένων πρακτικών λύσεων, με αρκετές δόσεις ουτοπίας. Είναι προσηνής, φιλικός με το «γουρουνάκι» Ελλάδα και συγχρόνως ευρωσκεπτικιστής. Και ποιος δεν είναι σήμερα, όταν είναι πλέον φανερό ότι οι δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης έχουν φέρει στα γόνατα μια σειρά από χώρες της Ε.Ε.; Μα, φυσικά, η Γερμανία, που κερδίζει εκμεταλλευόμενη αυτές ακριβώς τις αδυναμίες.
Όταν στην κατεξοχήν φιλοευρωπαϊκή Ιταλία (στη Ρώμη υπογράφηκε το 1957 η ομώνυμη συνθήκη που οδήγησε στην Ενωμένη Ευρώπη) πάνω από το 50% των ψηφοφόρων επιλέγει κόμματα με προεκλογικό πρόγραμμα «όχι στη γερμανική Ευρώπη» (Μπερλουσκόνι) ή σκέτα εναντίον του ευρώ (Γκρίλο), είναι φανερό ότι το όλο ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται πολύ σοβαρά. Και στην περίπτωση της Ιταλίας το Βερολίνο δεν έχει πλέον να κάνει με τους καθυστερημένους τεμπέληδες του Νότου, αλλά με μία από τις 8 ισχυρότερες χώρες του πλανήτη, που βρίσκεται στην αρχή της κρίσης.
Γιατί, τηρουμένων όλων των αναλογιών, η Ιταλία είναι όπως η Ελλάδα δύο χρόνια πριν. Ο Γκρίλο θα μπορούσε να είναι ο επικεφαλής των «αγανακτισμένων» της Ισπανίας ή της Ελλάδας, χωρίς τους φασιστοειδείς του «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Αλλά, αν τα μέτρα λιτότητας συνεχιστούν, προκαλώντας τον γνωστό φαύλο κύκλο μέτρα-ύφεση-νέα μέτρα, η κατάσταση θα ξεφύγει και εκεί εκτός ελέγχου. Η Ιταλία ήταν πάντα το πολιτικό εργαστήριο της Ευρώπης και τα αποτελέσματα των εκλογών θα έπρεπε να αποτελέσουν ένα σήμα κινδύνου για τους κυρίαρχους ευρωπαϊκούς κύκλους. Απομένει να δούμε αν θα πάρουν το μήνυμα.
Του Στέλιου Κούλογλου
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ