Στα μεγάλα Ευρωπαϊκά Μουσεία θαυμάζουμε, συγκεντρωμένα και αποκαταστημένα στην αρχική τους μορφή, έργα σπουδαίων καλλιτεχνών που τα ανακάλυψαν και τα ανέδειξαν οι Αρχαιολόγοι. Ωστόσο, αυτή η αντίληψη της Αρχαιολογίας καθιερώθηκε στα χρόνια της Αναγέννησης. Στην αρχαία γλώσσα, Αρχαιολογία σήμαινε Αρχαιογνωσία. Ο ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ, ο ΠΟΛΕΜΩΝ, ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, ο ΒΙΤΡΟΥΒΙΟΣ, ο ΠΛΙΝΙΟΣ, όλοι Αρχαιολόγοι της δικής τους Αρχαιότητας, δίνουν πληροφορίες όχι μόνο για τα μνημεία της Αρχαίας Τέχνης, αλλά κυρίως για την παραγωγή τους. Μέχρι πρόσφατα, η δημιουργική δουλειά του Αρχαιολόγου ολοκληρωνόταν όταν, από τα ερείπια ενός αρχαίου κτίσματος, από τα λείψανα ενός γλυπτού, έφθανε να αναπλάσει, για να μελετήσει το αρχικό έργο τέχνης, το Ναό, τον κίονα, το άγαλμα. Κι όμως η ιστορία του αγάλματος είναι η ιστορία του Καλλιτέχνη και της τεχνοτροπίας του, και είναι ακόμα η ιστορία του μαρμάρου και των λατομείων.
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ