Βελανίδια Βοιών Λακωνίας
Έχει πολλές πηγές τις οποίες τις έχουν διοχετεύσει σε δύο βρύσες …
Η μία είναι στο "κάτω χωριό και η άλλη στο επάνω" χωριό…
Τα σπίτια είναι δίπλα – δίπλα και δεν υπάρχουν δρόμοι ανάμεσα τους απλά μικρά σοκάκια για να περνάνε οι άνθρωποι η τα γαϊδουράκια…
Ο ένας γνωρίζει πολύ καλά τον άλλον μιας και είναι όλοι σχεδόν συγγενείς…
Οι μύθοι του χωριού πολλοί… αλλά τα περιστατικά ακόμα ποιο πολλά…
Ήταν κατακαλόκαιρο και η ώρα 1 το μεσημέρι…
Είναι η ώρα που οι ντόπιοι ξαπλώνουν για τον μεσημεριανός τους ύπνο…
Η ζέστη αρκετά μεγάλη και όλα τα παράθυρα ανοιχτά…
Η θεία μαζί με την μικρή ανιψιά της είναι ήδη ξαπλωμένες στο κρεβάτι… όταν μελωδικές φωνές ακούγονται από το παράθυρο….
Μα τι γλώσσα μιλάνε αυτοί οι άνθρωποι;;; Αναρωτήθηκε η θεία…
Σηκώθηκε από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε στο ανοιχτό παράθυρο…
Μια έκπληξη την περίμενε όταν κοίταξε έξω.
Ήταν 6 κοπέλες γύρω στα 1.40 ύψος και σε ένα κύκλο χόρευαν και τραγουδούσαν σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινε…
Φορούσαν ένα μπλέ - μώβ φουστάνι και στο πόδι φόραγαν από ένα ίδιο βραχιολάκι στο ίδιο χρώμα με το φουστάνι…
Είχαν μακριά μαύρα μαλλιά…
Τρόμαξε και αμέσως απομακρύνθηκε από το παράθυρο….
Που – που τι είναι τούτες;;; Αναρωτήθηκε μέσα της…
Δεν είπε άλλη κουβέντα για να μην τρομάξει την μικρή ανιψιά της…
Περίμενε να περάσει το μεσημέρι και το απόγευμα πήγε στο απέναντι σπίτι όπου έμενε η αδελφή της…
Άκουσες τίποτα περίεργο το μεσημέρι;;;... την ρώτησε
Άκουσα ένα μελωδικό τραγούδι αποκρίθηκε εκείνη… αλλά δεν ξέρω τι γλώσσα ήταν… το άκουγα να έρχεται από την βρύση… αλλά δεν πήγα στο παράθυρο να δω… φοβήθηκα μήπως ήταν ο αλικούτσαρδος*…
Τότε η θεία σιγουρεύτηκε για ότι είχε ακούσει και για ότι είχε δει…
*αλικούτσαρδος = καλικάντζαρος
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
