Ας έρθουμε τώρα σε μια πιο αναλυτική παρουσίαση των απόψεων του Ράιχ για την οργόνη και την οργονομία.
«Η οργόνη αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ανακάλυψη του Ράιχ αλλά και τη μεγαλύτερη «αδυναμία» του, γιατί η βαριά θωρακισμένη ανθρωπότητα δεν μπορεί εύκολα να την αντιληφθεί. Στα περισσότερα βιβλία που έχουν γραφεί γι' αυτόν, η οργόνη είτε αγνοείται, είτε θεωρείται μια από τις «παράνοιές» του... Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη. Χρόνια ατελείωτων ερευνών και πειραματισμών τον οδήγησαν σ' αυτήν».
Ας δούμε πώς διαφημίζεται στο οπισθόφυλλο του παραπάνω βιβλίου η οργόνη: «Η οργόνη είναι: Το Πράνα των αρχαίων Ινδών. Το Μάνα στους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στα νησιά του Ειρηνικού. Η ενέργεια που ρέει στους μεσημβρινούς του Βελονισμού. Το Τσι των αρχαίων Κινέζων. Η Οντική Δύναμη του Ράιχενμπαχ. Το Παγκόσμιο Ρευστό των αλχημιστών. Η Ψυχοτρονική ενέργεια των Τσεχοσλοβάκων. Το Βιόπλασμα των Σοβιετικών. Το πεδίο που φαίνεται στη φωτογραφία Κίρλιαν. Το αθωράκιστο σώμα κατά το αντανακλαστικό του οργασμού κινείται από την οργόνη. Ο Βίλχελμ Ράιχ είναι ο μόνος που ερμήνευσε τους νόμους της Οργόνης ολοκληρωμένα στον άνθρωπο και τη φύση». Και θα προσθέταμε: «Η οργόνη είναι η «συμπαντική ενέργεια» της Ομοιοπαθητικής, σύμφωνα με την παραδοχή του Γ. Βυθούλκα, δασκάλου της Ομοιοπαθητικής.
Έτσι η οργονομία εντάσσεται πλήρως στην λεγομένη ιατρική της «Νέας Εποχής», της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η πίστη στην ύπαρξη μιας παγκόσμιας ενέργειας, η οποία βρίσκεται παντού και η οποία κυλά και μέσα στο ανθρώπινο σώμα και της οποίας τα «μπλοκαρίσματα» (μια αγαπημένη λέξη στο χώρο των λεγομένων εναλλακτικών θεραπειών) επιφέρουν την αρρώστια. Το ζητούμενο λοιπόν είναι το «ξεμπλοκάρισμα», η απελευθέρωση της παγιδευμένης ενέργειας. Αυτό γίνεται κατά την άποψη του Ράιχ και των οπαδών του με την οργανοθεραπεία, η οποία με τη σειρά της λαμβάνει χώρα με τη χρήση του οργονοενεργειακού συσσωρευτή ή πιο απλά του συσσωρευτή οργόνης.
Ας δούμε τι είναι ο συσσωρευτής οργόνης.
Διαβάζουμε στη σελ. 26 του ίδιου βιβλίου: «Οι ιδιότητες της ατμοσφαιρικής οργονοενέργειας.......δηλ. παγκοσμιότητα απορροφητικότητα από τη μη μεταλλική ύλη και αντανάκλαση από τη μεταλλική, είναι οι βασικές αρχές στις οποίες βασίζεται η κατασκευή του οργονοενεργειακού συσσωρευτή».
Έτσι, ο περίφημος αυτός οργονοενεργειακός συσσωρευτής, η μεγαλύτερη κατά τους οπαδούς του ανακάλυψη του Ράιχ, η πανάκεια για όλες τις ασθένειες, είναι ένας θάλαμος στον οποίο πρέπει να χωρά καθιστό σε καρέκλα ένα άτομο και κατασκευάζεται από μια στρώση ξύλου ή άλλου οργανικού υλικού, και μια στρώση μεταλλικού υλικού (π.χ. λαμαρίνας) εναλλάξ. Έτσι μπορεί να κατασκευάσει κανείς ένα συσσωρευτή αποτελούμενο από όσα στρώματα θέλει, από δύο μέχρι είκοσι. Όσο πιο πολλά στρώματα, τόσο περισσότερη ενέργεια.
Κατά το Ράιχ και τους οπαδούς του, «ο συσσωρευτής βοηθάει τη φύση μέσα στον οργανισμό να αυτοβοηθηθεί».
Ας δούμε πώς λαμβάνει χώρα η οργανοθεραπεία.
Διαβάζουμε: «Δεν είναι αναγκαίο να γδυθεί κανείς τελείως μέσα στο συσσωρευτή, γιατί η οργονοενέργεια διεισδύει παντού. Πάντως δεν πρέπει κανείς να φοράει βαριά ρούχα ή μάλλινα ρούχα, γιατί αυτό θα εμποδίσει τη γρήγορη επαφή με τη φωταύγεια».
Οι μη περιπατητικοί ασθενείς μπορούν να δεχθούν τη θεραπευτική δράση της οργόνης με την οργονοκουβέρτα. Ας δούμε πώς κατασκευάζεται. Διαβάζουμε: «Μπορείτε να βάλετε μια συνηθισμένη μάλλινη κουβέρτα, βάζετε τη σίτα, μετά οποιοδήποτε μάλλινο υλικό, σίτα, μάλλινο υλικό, σίτα και ένα σεντόνι. Τα ράβετε μαζί». Σημειωτέον ότι πωλείται και σε ειδικά καταστήματα και μάλιστα σε τιμή καθόλου ευκαταφρόνητη.
Έκτος όμως από το συσσωρευτή οργόνης και την οργονοκουβέρτα, υπάρχει και το οργονοβόλο (κάθε σπίτι πρέπει να έχει ένα, συμβουλεύει ο Ράιχ).
«Κατά μέσον όρο, η οργονική ακτινοβόληση για τους ανθρώπους απαιτεί από πέντε μέχρι τριάντα λεπτά κάθε μέρα. Με τη συστηματική χρήση, μειώνεται και ο αναγκαίος χρόνος».
Όμως, «Τα σοβαρά χρόνια κρυολογήματα και οι φλεγμονές του ρινικού κοιλώματος θα απαιτήσουν ακτινοβόληση όλου του οργανισμού για ένα ή δύο χρόνια προτού φανούν τα καλά αποτελέσματα που είναι δυνατόν να κατορθωθούν». «Είναι δυνατόν» μας λέγει· συνεπώς δεν είναι τίποτε σίγουρο. Εξ άλλου «....η οργόνη είναι η ενέργεια του ίδιου του σώματος, έτσι ώστε η αντίδραση διαφορετικών ατόμων στην οργονική ακτινοβόληση να εξαρτάται από την κατάσταση του κάθε ατόμου».
Η οργονοενέργεια θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν. Θεραπεύει αυτό που ο Ράιχ ονομάζει βιοπάθειες και μάλιστα «βιοπάθειες της καρκινωματικής συρρίκνωσης», που ορίζονται ως «μια χρόνια διαταραχή της σεξουαλικής λειτουργίας στο ζωντανό οργανισμό».
Όποτε για όλα, ακόμη και για τον καρκίνο φταίει η καταπίεση της σεξουαλικότητας, που ξεκινά από την παιδική ηλικία. Όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο στο ίδιο βιβλίο: «(Ο καρκίνος) είναι μια αρρώστια που προκαλείται από την κτηνώδη καταπίεση που υφίσταται η ρίζα της ζωής και του ζωντανού, δηλαδή η λειτουργία της ηδονής».
Και σε άλλο σημείο: «Καθώς έχει δείξει ο Βίλχελμ Ράιχ, δεν είναι αρκετό για τη διάγνωση της βιοπάθειας της καρκινωματικής συρρίκνωσης να βρούμε τη μια ή την άλλη θετική ένδειξη, αλλά πρέπει να καταλάβουμε το προτσές που είναι πίσω από την αρρώστια. Πρέπει να το δούμε σε σχέση με το σύνολο του οργανισμού· πρέπει να το δούμε σε σχέση με το κοινωνικό πρόβλημα». Οπότε, ούτε λίγο ούτε πολύ, για να διαγνώσουμε, πολύ περισσότερο για να θεραπεύσουμε τον καρκίνο, πρέπει προηγουμένως να λύσουμε το κοινωνικό πρόβλημα.
Ενώ στη σελ. 44 μας λένε ότι: «Στη μέση περίπτωση η ακτινοβόληση με οργονοενέργεια είναι ακίνδυνη. Είναι μια ενέργεια του ίδιου του σώματος και όχι ένα ξένο είδος ακτινοβόλου ενέργειας», στην αμέσως προηγούμενη μας είχαν πει: «Είναι αρκετά πιθανό να συμβεί διάρρηξη των αιμοφόρων αγγείων, νευροφυτικό σοκ, σταμάτημα της καρδιάς, εάν γίνει υπερβολική ακτινοβόληση με ένα συσσωρευτή ας πούμε είκοσι στρωμάτων».
Εάν λοιπόν αυτοί οι κίνδυνοι είναι πραγματικοί και δεν πρόκειται για διαφήμιση τσαρλατάνων, που παρουσιάζουν ανύπαρκτους κινδύνους ως πραγματικούς για να διαφημίσουν τη μέθοδό τους ως επιστημονική, πώς επιχειρούν να ανεγείρουν ιατρικό κέντρο χωρίς την απαραίτητη άδεια από το αρμόδιο Υπουργείο, τη στιγμή που όπως λένε είναι πιθανόν να επέλθει ακόμη και θάνατος από την πολλή ακτινοβόληση; Ας σημειωθεί ότι το κέντρο αυτό, καθώς οι ίδιοι γραπτώς έχουν διακηρύξει, θα παρέχει ιατρικές συμβουλές και θεραπεία στο λαό της Χαλκιδικής. Πειραματόζωο λοιπόν στα χέρια του κάθε τσαρλατάνου θα γίνει ο λαός της Χαλκιδικής; Αλλά και μέσα σε κάθε σπίτι του νεοεποχίτικου χωριού που επιχειρούν να ανεγείρουν στην περιοχή Βατόνια προβλέπεται «δωμάτιο οργονοθεραπείας», όπως αποδεικνύεται από τα αρχιτεκτονικά σχέδια, τα οποία δυστυχώς ενεκρίθησαν από την Πολεοδομία. Προφανώς οι αρμόδιοι δεν αντελήφθησαν περί τίνος επρόκειτο.
Η οργόνη όμως εκτός από τις ασθένειες που θα θεραπεύσει, θα λύσει και το ενεργειακό πρόβλημα! Έτσι, προτείνεται η εγκατάλειψη όλων των άλλων μορφών ενέργειας και η στροφή στην οργόνη... Όπως διαβάζουμε: «Μετά από επτά περίπου χρόνια ο Ράιχ κατάφερε να κινήσει ένα μοτέρ με πηγή ενέργειας την οργόνη... Όμως, δυστυχώς για όλους μας και αυτή η μεγαλειώδης ανακάλυψη χάθηκε, καθώς ο Ράιχ, φοβούμενος ότι θα πέσει σε χέρια που θα έκαναν λαθεμένη χρήση της, δεν είπε σε κανένα έναν παράγοντα "Υ" απαραίτητο για την κίνηση του μοτέρ».
Ενδιαφέρουσα είναι η σημασία που αποδίδεται στην πυραμίδα. Στον πίνακα περιεχομένων του «Περιοδικού της Οργονομίας» τεύχος 7 διαβάζουμε: «Το οργονοενεργειακό αποτέλεσμα της πυραμίδας. Μία σειρά πειραμάτων με τα οποία συνάγεται ότι η πυραμίδα είναι ο καλύτερος, αλλά δεν είναι ο μόνος γεωμετρικός χώρος, όπου συγκεντρώνεται η οργόνη».
Να είναι άραγε τυχαίο το ότι και στον ευρύτερο αποκρυφιστικό χώρο η πυραμίδα θεωρείται ως χώρος συγκέντρωσης ενέργειας; Ως γνωστόν η πυραμίδα είναι ένα από τα σύμβολα της «Νέας Εποχής».
Κριτική
Ας έλθουμε τώρα σε μια συνολική κριτική των θεωριών του Ράιχ. Κατ' αρχήν τα κείμενα που παρετέθησαν μιλούν από μόνα τους. Οι παραπομπές είναι στα δικά τους βιβλία, του ίδιου δηλαδή του Ράιχ και των οπαδών και συνεχιστών του έργου του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το βιβλίο του Ράιχ «Ο συσσωρευτής οργόνης», μετάφραση Χρίστος Μουσουλιώτης, στο οποίο γίνονται και οι περισσότερες παραπομπές. Η οργονομία εντάσσεται πλήρως στον ευρύτερο αποκρυφιστικό χώρο και στο κίνημα της λεγομένης «Νέας Εποχής του Υδροχόου», η οποία είναι τελείως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη πίστη.
Αλλά και επιστημονικά όλα αυτά είναι αυθαίρετα και αναπόδεικτα. Μάλλον θυμίζουν το παραλήρημα ενός ανθρώπου που δεν στέκει καλά στο μυαλό.
«Η εξέταση των ευρημάτων της Οργονομίας πρέπει να προχωρήσει με τις αρχές της οργονομίας και όχι κάποιας άλλης οπτικής γωνίας» διαβάζουμε στη σελ. 45 του προμνημονευθέντος έργου του Ράιχ. Και παρακάτω: «....η οργονοενέργεια λειτουργεί σύμφωνα με νέους νόμους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι προσιτοί μόνο σ' αυτούς που ασχολούνται συνεχώς με τις οργονικές κοσμικές λειτουργίες».
Αυτή η αντίληψη βέβαια, ότι δηλαδή μόνον αυτός που αποδέχεται κάποια θεωρία νομιμοποιείται να την κρίνει, είναι τελείως αυθαίρετη και αντιεπιστημονική.
Δεν είναι τυχαίο από την άλλη μεριά ότι από το σύνολο (και το τονίζω αυτό) του επιστημονικού κόσμου της εποχής του οι θεωρίες του Ράιχ έγιναν δεκτές με περιφρόνηση ή διάθεση γελοιοποίησης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο σύγχρονός του, εβραϊκής καταγωγής και αυτός, διάσημος φυσικός Αϊνστάιν, που του έγραψε, όταν πλέον ο Ράιχ του έγινε φορτικός, να μην τον ξαναενοχλήσει.
Η έμμονη ιδέα του, κυρίως προς το τέλος της ζωής του, ότι όλοι συνωμοτούν εναντίον του, συνδέεται ίσως με το «σύνδρομο» του καταδιωγμένου και περιπλανώμενου Ιουδαίου. Η ερμηνευτική μονομανία του από την άλλη μεριά ότι όλα τα κακά οφείλονται στη μη ικανοποίηση της σεξουαλικής ορμής, θα μπορούσε να εξηγηθεί με βάση τις αρχές του δικού του χώρου, της ψυχανάλυσης δηλαδή, από το ότι συνέλαβε τη μητέρα του επ' αυτοφώρω μοιχευομένη, την κατέδωσε στον πατέρα του κι εκείνη αυτοκτόνησε.
Μεταξύ θεωρίας και πράξης βρίσκουμε στον Ράιχ μια τεράστια διάσταση.
Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο «Ο Ράιχ για αρχάριους»: «Μια από τις συζύγους του Ράιχ, η Ιλζε Όλεντορφ αναφέρει ότι ο Ράιχ «πάντοτε επέμενε με αυστηρότητα στην καλή συμπεριφορά και στους καλούς τρόπους στη διάρκεια γευμάτων σε δημόσιους χώρους», και ότι «ενοχλούνταν πολύ όταν τα παιδιά του ήταν άτακτα». Οι σχέσεις του με τις κόρες του, από όσα στοιχεία υπάρχουν, ήταν τεταμένες. Όσο για το γιο του Πήτερ, που υπηρέτησε στον αμερικάνικο στρατό την εποχή του Βιετναμικού πολέμου και που από τις αναμνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια δεν λείπουν τα όπλα (και του ίδιου του Βίλχελμ Ράιχ του άρεσε να κρατάει όπλο στα χέρια) είχε να πει τα εξής: «Λυπάμαι που (ο Βίλχελμ Ράιχ) με έκανε να βλέπω τις στρατιωτικές αρχές κατά ένα τρόπο συνεπή με την ιδιότητα του πατέρα ... αλλά ασυνεπή με τη φιλοσοφία του».
Την πλήρη διάσταση θεωρίας και πράξης και τη φασιστική νοοτροπία του στην πράξη τη βλέπουμε και στο πρόγραμμα του, εάν θα εδραιωνόταν, να υποβάλει σε θεραπεία καταναγκαστική όλους εκείνους που σύμφωνα με τη θεωρία του είναι «θωρακισμένα» «βιοπαθητικά» άτομα. Θυμόμαστε εδώ τη μεταχείριση που επιφυλάσσει η λεγομένη Νέα Εποχή του Υδροχόου σ' αυτούς που «παρεμποδίζουν την εξέλιξη της ανθρωπότητας προς τη Νέα Εποχή» (οι «ανέντιμοι», δηλαδή όσοι διαφωνούν και ασκούν κριτική, δεν έχουν δικαιώματα, διακηρύσσει η Σαηεντολογία).
Θα κλείσουμε με ένα απόσπασμα του Χρίστου Μουσουλιώτη, βασικού στελέχους των δύο συλλόγων που αναφέραμε και στην αρχή, του «Ελληνικού Συλλόγου Οργονομίας» και του «Ομίλου Ερευνών, Μελετών και Προστασίας του Άνθρωπου και του Περιβάλλοντος». Είναι από την εισαγωγή του στο βιβλίο του Ράιχ. «Ο συσσωρευτής οργόνης»: «Η οργόνη... περιμένει τους νέους. Τους περιμένει να «αγκαλιάσουν» την πραγματικότητά της, έτσι όπως εκφράζεται στο υγιές γενετήσιο αγκάλιασμα και στο αντανακλαστικό του οργασμού. Τους περιμένει να ζήσουν μαζί της, ξεπερνώντας τους μουχλιασμένους ενήλικες, και τα σαπισμένα πολιτικά πιστεύω τους, που δεν έχουν καμία σχέση με τον πυρήνα της ζωής. Τους περιμένει να την αφήσουν ελεύθερη στα κορμιά τους και στα κορμιά των παιδιών τους για να μπορέσει επιτέλους να ανατείλει η καινούρια ανθρωπότητα».
του Μοναχού Αρσενίου Βλιαγκόφτη.
Βιβλιογραφία:
Χρησιμοποιήθηκαν κυρίως τα εξής βιβλία:
Βίλχελμ Ράιχ: «Ό συσσωρευτής οργόνης», εκδόσεις «Πάλμοργον» (Χρίστου Μουσουλιώτη), χωρίς τόπο και χρόνο εκδόσεως.
Βίλχελμ Ράιχ: «Η δολοφονία του Χριστού», έκδ. «Αποσπερίτης», Αθήνα, 1984.
Νταίηβιντ Μποαντέλα: «Βίλχελμ Ράιχ. Η ζωή και το έργο του», έκδ. «Πύλη», Αθήνα, 1982.
Νταίηβιντ Μαϊροβιτς-Τζέρμαν Γκονζάλες: «Ο Ράιχ για αρχάριους», έκδ. «Επιλογή», Θεσσαλονίκη, 1986
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ