Τότε η Αθηνά έδωσε στον Ηρακλή μια πλεξούδα από τα μαλλιά της Γοργόνας (Μέδουσα), ο οποίος την έδωσε στη Στερόπη (μεταφράζεται Λάμψη), κόρη του Κηφέως λέγοντάς της αν επιτεθούν εχθροί, να την υψώσει τρεις φορές από τα τείχη, χωρίς να την κοιτάξει.
Ο Κηφέας και οι γιοί του σκοτώθηκαν στον πόλεμο αυτόν (άρα η Στερόπη έμεινε κυβερνήτης της Τεγέας). Ο Ηρακλής επιστρέφοντας από τη Λακεδαίμονα νικητής, πέρασε πάλι από την Τεγέα όπου "διέφθειρε" την Αύγη, κόρη του Αλέου ( γενιά του Λυκάονα) και γεννήθηκε ο Τήλεφος. (Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη Ιστορική Βιβλίο Β΄VII 3-5)
Μια σημείωση πριν συνεχίσουμε.
Ο Κηφεύς, γιος του Αλέου, γιου του Αφείδαντος, γιου του Αρκά, γιού του Λυκάονα, ήταν βασιλιάς της Τεγέας με κληρονομικά δικαιώματα στον θρόνο και είχε μετάσχει και στις δύο Υψίστης σημασίας Μυητικές Επιχειρήσεις του Ελληνισμού … τόσο στην Αργοναυτική Εκστρατεία για το Χρυσόμαλλο Δέρας, όσο και στο Κυνήγι του Καληδόνιου Κάπρου.
Μυημένος λοιπόν στα Μυστήρια της Μέδουσας, ήταν σημαντικός σύμμαχος για τον Ηρακλή που τον ήθελε οπωσδήποτε στην ομάδα του. Δεδομένου ότι η κόρη του Κηφέως λεγόταν Αερόπη (και όχι Στερόπη-Λάμψη) και έσμιξε με τον ίδιο τον Άρη για να γεννηθεί ο Αέροπος (ο οποίος κατ’ άλλους ήταν γιος του Κηφέως), οι συνειρμοί είναι εντυπωσιακοί. Πόσο μάλλον αναλογιζόμενοι ότι μετά την νίκη επί των Λακεδαιμονίων του Ηρακλή και παρόλο της θλίψης του για τον χαμό της γενιάς του Κηφέα και των γιών του, ο αγαπημένος ήρωας της Ήρας – Παγωνιού γύρισε στην Τεγέα για να … γονιμοποιήσει την Αύγη, αδελφή του νεκρού Κηφέα, για να συνεχιστεί η γενιά του Αλέου και να διαιωνιστεί το … DNA. O Τήλεφος (Φως από μακριά) της Αύγης(ή … Άστρου της Αυγής), χτυπάει κάποια καμπανάκι στους πιο … μυημένους.
Αυτά λέει ο Μύθος, για την Κεφαλή της Γοργόνας … της γνωστής μας Μέδουσας, την οποία σκότωσε ο Βελλερεφόντης, ιππεύοντας τον Πήγασο. Μην ξεχνάμε ότι ο Βελλερεφόντης σχετίζεται ΑΜΕΣΑ με τις πρώτες αναφορές που έχουμε για την ύπαρξη Μυστικών Εταιρειών που οδηγούν στην Αδελφότητα του Παγωνιού και την γενεαλογία των Ηρώων που σχετίζονται με Αυτήν.
Αλλά μια στιγμή… Οι παραδόσεις μας μιλάνε και για τη γοργόνα αδελφή του Μεγαλέξανδρου που ρωτάει τους διερχόμενους ναυτικούς αν ζει ο αδελφός της. Αν η απάντηση είναι αρνητική, η γοργόνα βουλιάζει το καράβι με …υπεράνθρωπες δυνάμεις ή με τη χρήση … υπερόπλων.
Σαν πολλές γοργόνες δε σχετίζονται με τον Αλέξανδρο; Πλάσματα του νερού, όπως οι Νεράιδες – Νηρηίδες που σχετίζονταν με τον δικό του Ήρωα – Πρότυπο, τον Αχιλλέα, γιό της Νηρηίδας Θέτιδος.
Αντιγράφω από το βιβλίο μου «Αλέξανδρος ο Μέγας: Ευγνωμονώ τοις θεοίς ότι εγεννήθην Έλλην»:
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε τον Ιούλιο του 356 π.Χ., στις 6 του μηνός Εκατομβαίωνος για τους Αθηναίους ή Λώου για τους Μακεδόνες.
Ο πατέρας του Φίλιππος είχε γνωρίσει τη μητέρα του Ολυμπιάδα κατά την μύησή τους στην Ορφική θρησκεία, οπότε και την ερωτεύτηκε. Ούσα αυτή ορφανή, ο Φίλιππος συμφώνησε με τον αδελφό της Αρύββα και προγραμμάτισαν τον γάμο τους. Το προηγούμενο του γάμου βράδυ, η Ολυμπιάς είδε όνειρο ότι έπεσε ένας κεραυνός στην κοιλιά της, από όπου εξεπετάχθηκαν πολλές φωτιές, οι οποίες πήγαιναν προς όλες τις κατευθύνσεις και έσβηναν, ενώ μετά τον γάμο ο Φίλιππος είδε όνειρο ότι έβαλε σφραγίδα που είχε τη μορφή λιονταριού, στην κοιλιά της Ολυμπιάδος. Ο μάντης Αρίστανδρος από την Τελμησσό, εξήγησε τα όνειρα, λέγοντας ότι θα γεννηθεί παιδί με τον χαρακτήρα λιονταριού, το οποίο θα έχει Θεία προέλευση.
Όντως, λοιπόν, γεννήθηκε ο Αλέξανδρος, η γέννηση του οποίου συνέπεσε με την καταστροφή του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο, ναός που ανήκε στα 7 θαύματα του Κόσμου. Εκείνη την περίοδο, ο Φίλιππος είχε συνεχόμενες επιτυχίες, αφού τότε ήταν που κυρίευσε την Ποτίδαια, νίκησε ο Παρμενίων σε μάχη τους Ιλλυριούς, καθώς και ένα άλογό του νίκησε στις ιπποδρομίες στους Ολυμπιακούς Αγώνες…
Βλέπουμε λοιπόν ότι από την αρχή, ή μάλλον την … Αυγή της ιστορίας του, ο Αλέξανδρος «είχε άστρο». Για να δούμε λοιπόν…
Όταν ο Αλέξανδρος έφτασε στο Ίλιον (κατά την έναρξη της Μεγίστης Εκστρατείας), αφιέρωσε στην Αθηνά την Ιλιάδα την πανοπλία του, την οποία αντικατέστησε με τα "Ιερά Όπλα" που βρίσκονταν εκεί από την εποχή του Τρωικού πολέμου (ή τουλάχιστον ενός από τους Τρωικούς Πολέμους...).
Λέγεται μάλιστα ότι στις μάχες η Φρουρά του τα μετέφερε μπροστά του...
Αρριανός (Αλεξάνδρου Ανάβασις Α' 11)
Περίεργο όμως...
Ο Αλέξανδρος ήταν ο μόνος που δε χρησιμοποιούσε ασπίδα.
Ή καλύτερα... αιγίδα.
Αλήθεια... Ένας μυημένος στα Μυστήρια της Μέδουσας και του Κοσμικού Μανιταριού, χρειάζεται ασπίδα;
Ή αρκεί το... Γοργώνειο στο θώρακα για να αποτρέψει κάθε εχθρό;
Η Κεφαλή της Μέδουσας...
Δώρο από τον Περσέα και το Άργος... τόπο της Ήρας.
Δέσποινας του... Παγωνιού.
Αλλά πάλι... αν βρεθεί ο "τάφος" θα βρεθούν και τα "όπλα" που συνοδεύουν τον Πολεμιστή στο "Ταξίδι" του.
Εκτός και αν το "Ταξίδι" είναι με επιστροφή...
... ή αν δεν έγινε ποτέ...
Και μια συμβουλή.
Πολλές "Δυτικού τύπου" "Αποκρυφιστικές" οργανώσεις, ομάδες, ομαδούλες και λοιπά προσπάθησαν να καπηλευθούν τον όρο "Μέδουσα" για να αποκτήσουν λίγη οντότητα μέσα στην ανυπαρξία τους. Απέτυχαν στην εξής απλή δοκιμασία:
Ήταν παντελώς άσχετοι από Ελληνική Μυθολογία, Φιλοσοφία και, κυρίως, Κοσμογονία, χάριν της Παγκοσμιοποίησης που πρεσβεύουν...
Μια "Λυδία λίθος" για τον επίδοξο ερευνητή, έτσι ώστε να μην του "πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες", οι γνώσεις γύρω από την Αρχαία Ελλάδα. Γνώσεις ατόφιες και όχι "καραμέλες" που συνοδεύονται από δηλώσεις του στυλ: "έλα καημένη/ε, ξεκόλλα από την αρχαία Ελλάδα. Η κεφαλή της Μέδουσας είναι αποκρυφιστικός όρος".
Σαφώς ναι... της Μέλαινας Μέδουσας... μακριά από μας.
Όχι της Στυγός...
© Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
