Αδιαμφισβήτητο αλλά και ταυτόχρονα αποσιωπημένο γεγονός είναι πως η Ελλάδα μπορεί να βγει από την κρίση μόνο εάν αναλάβει η ίδια την κυριαρχία της χώρας και.... φυσικά του ορυκτού της πλούτου, τον οποίο θα μπορέσει (με συγκεκριμένες απλές και γρήγορες κινήσεις) να εκμεταλλευθεί προς όφελος της χώρας και των πολιτών της. Σήμερα, όμως, συζητούνται όλα εκτός από την επαναφορά σε καθεστώς αυτοκυριαρχίας… Δεν υπάρχει, φυσικά, απορία γιατί συμβαίνει αυτό, αφού είναι γνωστό πως οι “φίλοι”, οι “εταίροι” και οι “σύμμαχοι” βρήκαν μοναδική ευκαιρία να κατακτήσουν (στον απόλυτο βαθμό) ένα κράτος και να το απομυζήσουν χωρίς κανένας να αντιδράσει. Και αυτό συνέβη επειδή αυτοί που σήμερα μας ζητούν να τους εμπιστευθούμε, επί δεκατίες “σκέπαζαν” τον πλούτο της χώρας και είχαν επιδοθεί στην δημιουργία ενός ιδιότυπου χρέους, το οποίο και οδήγησε στα σημερινά οικτρά αποτελέσματα.
Ένας από τους λίγους που συνεχίζουν αταλάντευτοι να στηρίζουν το δικαίωμα της χώρας στην προς ίδιον όφελος εκμετάλλευση του ορυκτού της πλούτου, είναι ο γνωστός κ. Νίκος Λυγερός, ο οποίος εμμένει (και πολύ καλά πράττει) στην ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ, για την οποία έχουν εκδηλώσει δεκάδες εταιρείες ενδιαφέρον (πετρελαϊκής έρευνας). Η τελευταία ηχηρή ειδοποίηση του διεθνούς φήμης κ. Ν. Λυγερού πρέπει -επιτέλους- να φτάσει στα γραφεία των “ταγών”, οι οποίοι είναι πλέον αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα και υπό τον φόβο να αντιμετωπίσουν στο μέλλον την Δικαιοσύνη. Η “έκκληση” του κ. Ν. Λυγερού πρέπει επιτέλους να κινητοποιήσει τους πολιτικούς που επιμένουν να μας σώζουν ρίχοντάς μας βαθύτερα στο πηγάδι που οι ίδιοι έσκαψαν για εμάς. Είναι περισσότερο από εγκληματικό να συνεχίζεται η αδιαφορία για την κινητοποίηση προς την υλοποίηση του αυτονόητου…
ΑΟΖ ή μιζέρια
Γράφει ο Ν. Λυγερός
Όποιος δεν αναφέρεται στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αυτήν την περίοδο αποδεικνύει ότι δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και απλώς θέλει να δώσει την εντύπωση ότι το κάνει. Δίχως την ΑΟΖ, όχι μόνο δεν υπάρχει αξιόλογη λύση που προσφέρει δυνατότητες εξόδου από την κρίση, αλλά όλες οι άλλες παραμένουν εσωτερικές, με την έννοια ότι δεν μπορούν να προσεγγίσουν μαζικές ξένες επενδύσεις. Έχουμε λοιπόν πολλές κινήσεις άσκοπες, διότι δεν αγγίζουν την ουσία του οικονομικού προβλήματος.
Η ενδογενής ανάλυση του θέματος δεν μπορεί να οδηγήσει παρά μόνο σε τοπικές συναλλαγές, οι οποίες δεν προσθέτουν τίποτα στον απαραίτητο πλούτο, ικανό να προκαλέσει μια αλλαγή φάσης. Επιπλέον, αν μπούμε μόνο σε μια κομματική αντιπαράθεση, τότε είναι που δεν θα αλλάξουμε τίποτα για τα δεδομένα που υπάρχουν στην πατρίδα μας. Οι επόμενες εκλογές δεν έχουν στόχο απλώς να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο, σημασία έχουν μόνο και μόνο αν καταλήξουμε σε μια κυβέρνηση που θέλει πραγματικά να θεσπίσει την ΑΟΖ και να προχωρήσει άμεσα σε προσφορές με καθιέρωση οικοπέδων, ανάλογα με τις κινήσεις της Κύπρου.
Διότι όλη η καθυστέρηση προέρχεται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Οι ξένες εταιρείες ζητούν ήδη περιοχές για εξόρυξη, οι οποίες να ανήκουν όντως στη Ελληνική ΑΟΖ και όχι μόνο στα 6 ΝΜ των χωρικών υδάτων. Η πιο κοντινή απόσταση από την ακτή της Κύπρου είναι τουλάχιστον στα 27 ΝΜ. Πρέπει να είμαστε σε αυτό το πλαίσιο για να είμαστε όχι μόνο αξιόπιστοι, αλλά και ελκυστικοί για τις μελλοντικές κοινοπραξίες. Και δεν είναι ανάγκη να δώσουμε έμφαση σε όλες τις περιοχές, αφού ξέρουμε ήδη από τους σεισμικούς χάρτες ποιες είναι οι διαφορές και ποια είναι η τάξη μεγέθους. Οι θεωρητικές, οι πρακτικές και τεχνικές λύσεις υπάρχουν και το θέμα είναι η στρατηγική αξιοποίηση από την πολιτική της Ελλάδας. Κατά συνέπεια, ας ασχοληθούμε με την ουσία, για να δούμε ποιος τη θέλει πραγματικά κι ας αφήσουμε τα κομματόσκυλα να αλληλοτρώγονται, αρκεί να έχουμε κυβέρνηση με αποτελεσματικότητα, για να υλοποιηθεί το όραμα της ΑΟΖ. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες με τις οποίες μπορούμε να ασχοληθούμε και μετά, για όσους θέλουν να έχουν να λένε και κάτι στα καφενεία.
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ