Ο ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ "24 ΘΈΜΙΣ"

"24 ΘΕΜΙΣ" : ΕΝΑΣ ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ
ΜΕ ΝΕΡΟ ΣΑΝ... ΤΗ ΓΗ

Αμερικανοί επιστήμονες παρατήρησαν νερό σε παγωμένη μορφή και πολύπλοκες οργανικές ουσίες, πάνω σε ένα αστεροειδή και συγκεκριμένα στον «24 Θέμις», ένα τεράστιο βράχο διαμέτρου 200 χιλιομέτρων, που βρίσκεται σε τροχιά σε απόσταση περίπου 480 εκατ. χλμ. από τον ήλιο, στη ζώνη μεταξύ του Άρη και του Δία.
Σύμφωνα με το βρετανικό πρακτορείο BBC, οι ερευνητές εξηγούν, ότι σε αυτές τις συνθήκες ο πάγος δεν είναι σταθερός και πρέπει.... να ανανεώνεται με κάποιο τρόπο, πιθανώς από το εσωτερικό του αστεροειδούς.
Οι επιστήμονες ξαφνιάστηκαν που ανακάλυψαν πάγο στην επιφάνεια του αστεροειδούς, καθώς κάτω από τη θερμότητα των ηλιακών ακτίνων και με ανυπαρξία ατμόσφαιρας, πίστευαν ότι τυχόν πάγος θα είχε εξατμιστεί προ πολλού.
Σύμφωνα με ένα εναλλακτικό σενάριο, ο αστεροειδής πρόσφατα συγκρούστηκε με κάποιον παγωμένο κομήτη, ενώ εξετάζονται κι άλλες πιθανότητες, όπως η συχνή πρόσκρουση μικρότερων βράχων πάνω στον «24 Θέμις», που φέρνει στην επιφάνειά του τον κρυμμένο από κάτω πάγο ή ίσως υδρατμοί πάγου εξέρχονται συνεχώς από το εσωτερικό προς την επιφάνεια, όπου και συμπυκνώνονται με την μορφή πάγου.
Εκτός από παγωμένο νερό, οι επιστήμονες ανακάλυψαν επίσης στον αστεροειδή ίχνη πολύπλοκων οργανικών ουσιών, πλούσιων δηλαδή σε άνθρακα. Η ανακάλυψη ενισχύει τη θεωρία ότι ένα μεγάλο μέρος από το νερό των ωκεανών της Γης, αλλά και ίσως και οι πρώτοι οργανικοί «σπόροι» της ζωής, προήλθαν από το διάστημα, όταν αστεροειδείς ή κομήτες προσέκρουσαν στον πλανήτη μας πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Σημειώνεται, πως σε λίγες εβδομάδες, ένα Ιαπωνικό διαστημικό σκάφος θα επιστρέψει στη Γη, με δείγματα βράχων από την επιφάνεια ενός αστεροειδούς.
Το σκάφος «Ροζέτα» της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) θα περάσει δίπλα από ένα άλλο αστεροειδή μέσα στο 2010, ενώ ένα άλλο σκάφος της NASA, θα κάνει κάτι ανάλογο το 2010 με έναν τρίτο αστεροειδή.
Η ανακάλυψη της λεπτής παγωμένης επιφάνειας του ουρανίου σώματος έγινε, με τη βοήθεια του υπέρυθρου τηλεσκοπίου της NASA στη Χαβάη, από δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες, η μια υπό τον καθηγητή φυσικής Ουμπέρτο Κάμπινς, του πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριδα και η άλλη υπό τον δρα Άντι Ρίβκιν, του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς.

πηγη