Παζαρεύουν ότι κέρδισε το "ΑΒΕΡΩΦ", το 1912-13

"Παζαρεύουν" εν αγνοία μας
ότι κέρδισε ο ΑΒΕΡΩΦ, το 1912-13!

Είναι γνωστό, ότι στις 6 Δεκεμβρίου το Πολεμικό μας Ναυτικό (ΠΝ) εορτάζει τον προστάτη του τον Άγιο Νικόλαο. Συνήθως αυτό, που οι πιο πολλοί ξέρουν, είναι ότι την ίδια μέρα, γιορτάζει επίσης το Λιμενικό Σώμα αλλά.... και όλοι οι θαλασσινοί. Διαφεύγει όμως της προσοχής, ότι για το ΠΝ η γιορτή είναι διπλή και περιλαμβάνει επίσης την επέτειο των νικηφόρων ναυμαχιών της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913)! Οι ναυμαχίες δόθηκαν εναντίον του Oθωμανικού στόλου κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.
Το κείμενο που ακολουθεί, είναι ένα αφιέρωμα στις επετείους αυτές αλλά και το πλοίο που έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την νικηφόρα έκβασή των ναυμαχιών.

Εννοούμε το Θωρηκτό Αβέρωφ, που μάλιστα φέτος έκλεισε 100 χρόνια ζωής. Απαραίτητη θεωρήθηκε επίσης η συσχέτιση με το σήμερα!
Για να συνδέσεις αγαπητέ αναγνώστη τις σκόρπιες γνώσεις, που σου έχει προσφέρει(;) το μάθημα της ιστορίας στο σχολείο ή το προσωπικό σου ενδιαφέρον για μάθηση, σου υπενθυμίζω μερικά ιστορικά γεγονότα, που αφορούν την χώρα την εποχή εκείνη. Επίσης παρατίθενται και κάποια στοιχεία που αφορούν τον χερσαίο αγώνα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, που διεξαγόταν σχεδόν παράλληλα με τον «κατά θάλασσα αγώνα»:

• Το 1893 ο Χ. Τρικούπης είπε (όχι αυτολεξεί λέει) το περίφημο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»!

• Το 1897 είχαμε τον «ατυχή» όπως συνήθως λέγεται Eλληνοτουρκικό πόλεμο, αφού … ηττηθήκαμε!

• Τα σύνορα της χώρας το 1912 βρίσκονταν στην Άρτα, Φαρκαδώνα, Τίρναβο, Ραψάνη ως τις εκβολές του Πηνειού. Επίσης στη χώρα ανήκαν τα Ιόνια νησιά, οι βόρειες Σποράδες και οι Κυκλάδες.
• Η προέλαση των Ελληνικών χερσαίων δυνάμεων άρχισε την 5/10/12. Ακολούθησαν η μάχη του Σαρανταπόρου, η απελευθέρωση Κοζάνης, Βέροιας, Γιαννιτσών, Θεσσαλονίκης (26/10/12), Ιωαννίνων την 21/2/1913 κ.α.

• Στη συνέχεια είχαμε την απελευθέρωση της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης από αγήματα του Πολεμικού Ναυτικού, της Ξάνθης από χερσαίες δυνάμεις και τέλος της Κομοτηνής την 14/7/1913.

• Με τη Συνθήκη του Λονδίνου, το Μάιο του 1913, παραχωρήθηκε η Κρήτη στην Ελλάδα.

Το «Αβέρωφ» ηγείται του στόλου στο Αιγαίο

«Δέκα χρόνια μετά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 … Η επιτακτική ανάγκη για τη δημιουργία αξιόμαχου στόλου είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση του στόλου -στα τέλη του 1908- με τέσσερα καινούργια αγγλικά και τέσσερα γερμανικά αντιτορπιλικά. … Για την ανανέωση του Στόλου η τότε κυβέρνηση Μαυρομιχάλη είχε απευθυνθεί στα Ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου εκείνη ακριβώς την εποχή κατασκευαζόταν ένα θωρηκτό – καταδρομικό το οποίο είχε παραγγελθεί και επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από το Ιταλικό Ναυτικό. Όμως, η ακύρωση της παραγγελίας από τη μεριά των Ιταλών και η άμεση προκαταβολή του 1/3 της συνολικής αξίας του πλοίου επέτρεψαν την απόκτηση του θωρηκτού από την Ελλάδα. Το ποσόν της προκαταβολής προήλθε από τη διαθήκη του Γεωργίου Αβέρωφ, ενώ τα 2/3 καλύφθηκαν με εξωτερικό δανεισμό.

Το 10.200 τόνων θωρακισμένο εύδρομο (όπως ακριβέστερα περιγράφεται) είχε Ιταλικές μηχανές 19.000 ίππων, 22 Γαλλικούς λέβητες, Γερμανικές γεννήτριες και Αγγλικά πυροβόλα 190 και 234 χιλιοστών τύπου ARMSTRONG. Η μέγιστη ταχύτητα που ανέπτυσσε το Θωρηκτό ήταν 23 κόμβοι.

Το «Γ. Αβέρωφ» καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου (27 Φεβρουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο) 1910 και την 11 Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο,... Το Θωρηκτό δεν άργησε να γνωρίσει το βάπτισμα του πυρός. Τον Οκτώβριο του 1912, με την έναρξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, το «Αβέρωφ», επικεφαλής του Στόλου του Αιγαίου υπό τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, απέπλευσε προς τα Δαρδανέλια. Κατέλαβε τη Λήμνο και στον όρμο του Μούδρου εγκαταστάθηκε το προχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η κατάληψη του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου … Η σύγκρουση με τον Τουρκικό στόλο ήταν πλέον αναπόφευκτη. Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης έδωσε επιθετικό χαρακτήρα στον Ελληνικό σχεδιασμό. Διέταξε το στόλο του να αρχίσει να πλέει από βορρά προς νότο, οπότε ο Οθωμανικός στόλος εμφανίσθηκε στην έξοδο των Στενών.

Τότε ο Κουντουριώτης απηύθυνε το περίφημο σήμα του στα Ελληνικά πλοία που συνέπλεαν με το «Γ. Αβέρωφ»: «Με την δύναμιν του Θεού και τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου και με πεποίθησιν προς την νίκην εναντίον του εχθρού του Γένους».
Η έκβαση των ναυμαχιών της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913) που ακολούθησαν, διέλυσε τις προσδοκίες του Σουλτάνου και της Υψηλής Πύλης για τον έλεγχο του Αιγαίου. Ο Οθωμανικός στόλος δεν θα επιχειρούσε πια νέα έξοδο στο Αιγαίο…»
Ορισμένα ακόμα ιστορικά στοιχεία συμπληρωματικά του κυρίως θέματος κρίνονται απαραίτητα, για να μπορέσεις φίλε μου να αντιληφθείς την γενικότερη κατάσταση, αλλά και την αξία της δράσης του Ελληνικού στόλου το ‘12-‘13:

• Του Α’ Βαλκανικού πολέμου είχαν προηγηθεί:
1. Η προσάρτηση της Βοσνίας Ερζεγοβίνης από την Αυστρία, η ανεξαρτητοποίηση της Βουλγαρίας το 1908 και η όξυνση του Κρητικού προβλήματος.
2. Ο Ιταλοτουρκικός πόλεμος (1911 - 1912) κατά τον οποίο τα Δωδεκάνησα είχαν περιέλθει στην Ιταλία (4/5/1912).

• Ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος άρχισε στις 8/10/1912 με την είσοδο του στρατού του Μαυροβουνίου σε οθωμανικά εδάφη. Σχεδόν συνεχόμενος ήταν ο Β΄ Βαλκανικός πόλεμος (Ελλάδας, Σερβίας και Τουρκίας, Ρουμανίας κατά Βουλγαρίας) που τελείωσε μέσα Σεπτεμβρίου 1913.

• Η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο μαζί με την Σερβία και την Βουλγαρία την 18/10/12 αφού ολοκλήρωσε την αγορά επτά ναυτικών μονάδων. Γι’ αυτό μας ήθελαν οι σύμμαχοι: για το Αιγαίο. Ήταν στις υποχρεώσεις μας …

• Οι μεγάλες δυνάμεις επεδείκνυαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή, ενώ βρισκόμαστε μερικά χρόνια πριν τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο.

Καταλαβαίνεις λοιπόν αναγνώστη μου, ότι το 1912 η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν ήδη καταπονημένη, ενώ αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα στην επικράτειά της. Έτσι, δεν έπρεπε να καθυστερήσει η έναρξη του Α’ Βαλκανικού πολέμου. Ο Τουρκικός στρατός όμως ήταν ισχυρότατος και το είχε αποδείξει νικώντας την Ελλάδα στον πόλεμο του 1897. Η κινητοποίηση και η προώθησή του όμως προς τα Βαλκάνια ήταν υπερβολικά βραδεία, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούνταν θαλάσσιες οδοί . Μετά την απόκτηση του θαλάσσιου ελέγχου στο Αιγαίο από το Ελληνικό ναυτικό … πρόσεξε φίλε αναγνώστη, να δεις τι έγινε:

• Η προώθηση Τουρκικών στρατευμάτων από τα λιμάνια της Μ. Ασίας προς τα μέτωπα των Βαλκανίων από βραδεία έγινε αδύνατη.

• Η μεταφορά Τουρκικού στρατού και εφοδίων με τραίνα ήταν επισφαλής καθώς σε οποία σημεία το σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν κοντά στην ακτή, γινόταν ευπρόσβλητο από τον ναυτικό βομβαρδισμό των Ελληνικών πλοίων.

• Ο εφοδιασμός με κάρβουνο, που χρειαζόταν τα τραίνα για να κινηθούν – τουλάχιστον ένα μέρος του- προερχόταν από θαλάσσιες μεταφορές.

• Τέλος μεγάλο μέρος από τα Οθωμανικά στρατεύματα, που υποχωρούσαν στα δυτικά Βαλκάνια, εγκλωβίστηκαν και αιχμαλωτίστηκαν από τους Σέρβους και τους Έλληνες αφού δεν μπορούσαν να μετακινηθούν δια θαλάσσης ανατολικά και να ξαναχρησιμοποιηθούν.

Να γιατί ήταν σπουδαίο το γεγονός, ότι στο Αιγαίο κυριαρχούσε ο Ελληνικός στόλος, μετά τις νικηφόρες ναυμαχίες Λήμνου - Έλλης! Αν τώρα με ρωτήσεις αγαπητέ μου, να σου πω, αν η Ελλάδα ήταν έτοιμη από πλευράς Πολεμικού Ναυτικού τότε που έπρεπε, θα σου απαντήσω: (ανεξαρτήτως του αποτελέσματος) όχι, αλλά δεν είναι της ώρας και να σου εξηγήσω!

Παράλληλα και μέχρι την διεξαγωγή των νικηφόρων ναυμαχιών με τον Τουρκικό στόλο και αφού προηγήθηκε η κατάληψη της Λήμνου, ακολούθησε η ύψωση της Ελληνικής σημαίας κατά σειρά σε Θάσο, Αγ. Ευστράτιο, Ίμβρο, Σαμοθράκη, Ψαρά, Τένεδο, Ικαρία, Λέσβο και Χίο.

Από Σάμου είχαν. Την 1/3/1913 αποβιβάστηκε στη Σάμο μια διλοχία, ενώ ήδη από τον προηγούμενο Νοέμβριο οι κάτοικοι της είχαν κηρύξει την ένωση με την Ελλάδα έχοντας αποτινάξει τον ζυγό. Έτσι ολοκληρώθηκε η απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου, πλην των Δωδεκανήσων όπως είπαμε πιο πάνω.
Όπως καταλαβαίνεις φίλε μου, η απελευθέρωση όλων των πιο πάνω νησιών του Αιγαίου έγιναν δυνατές με την ενεργό συμμετοχή του Ελληνικού στόλου, ενώ πολλά νησιά ελευθερώθηκαν αποκλειστικά από αγήματα του Ναυτικού! Επίσης, θα πρόσεξες σίγουρα, ότι το ίδιο έγινε και με την Καβάλα και την Αλεξανδρούπολη. Όλα τούτα επιτεύχθηκαν γιατί οι Τουρκικές φρουρές των νησιών δεν είχαν την υποστήριξη του στόλου τους. Στη συνέχεια όταν ο Τουρκικός στόλος βγήκε στο Αιγαίο (για να κάνει αυτό που όφειλε) υπέκυψε στην υπεροχή του «Αβέρωφ» και των άλλων Ελληνικών πλοίων κατά τις ναυμαχίες της Λήμνου και της Έλλης, που είχαν σαν αποτέλεσμα την «εμφιάλωση του αντίπαλου στόλου στα Δαρδανέλια». Δεν πρέπει να παραλείψουμε να υπογραμμίσουμε, ότι εκτός από την συμβολή των ναυτικών μονάδων, τη νίκη την χρωστάμε επίσης και στα ηρωικά τους πληρώματα (τους πατεράδες, παππούδες και προ-παππούδες μας) αλλά και στην φωτισμένη ηγεσία του στόλου από τον Παύλο Κουντουριώτη!

Τι μας ανήκει και τι όχι στο Αιγαίο σήμερα

Για να μη σε κακοκαρδίσουμε αγαπητέ μου αποφύγαμε να αναφερθούμε σε αριθμούς νεκρών και τραυματιών απ’ όλους αυτούς τους αγώνες. Καταλαβαίνεις όμως …! Σήμερα μετά από αυτούς ακριβώς τους αγώνες έχομε τα νησιά του Αιγαίου χωρίς Ίμβρο και Τένεδο αλλά και τα Δωδεκάνησα (μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο)! Η μεγάλη πλειοψηφία των νησιών, νησίδων, βραχονησίδων του Αιγαίου πελάγους, όλα – όλα γύρω στις 3000 είναι Ελληνικό έδαφος! Να εξηγούμαστε: Δεν είναι όλο το Αιγαίο πέλαγος δικό μας!

• Η ηπειρωτική χώρα, τα νησιά και οι νησίδες κάθε είδους έχουν «χωρική θάλασσα», που θα πει θαλασσινό νερό και βυθός και τα περιεχόμενα τους όλα τους Ελληνικά. Αυτή η Ελληνική θάλασσα είναι 6 ναυτικά μίλια (ν.μ.) απόσταση από την ξηρά. Εκεί βρίσκονται σήμερα τα σύνορά μας στην θάλασσα. Να θυμάσαι όμως φίλε μου, ότι η χώρα έχει το δικαίωμα με βάση το Διεθνές Δίκαιο να επεκτείνει τα σύνορα της στη θάλασσα μέχρι και απόσταση 12 ν.μ. Πρόκειται όπως καταλαβαίνεις για μεγάλη διαφορά! Οι κυβερνώντες μας δεν το έχουν κάνει δεκαετίες τώρα! Στη χωρική θάλασσα η χώρα έχει «κυριαρχία»!

• Ανάμεσα τώρα στην Ελληνική υπάρχει διεθνής θάλασσα, που ανήκει σε όλο τον κόσμο. Σημείωσε όμως αναγνώστη μου, πως είπαμε θάλασσα. Δεν είπαμε θάλασσα και βυθός και τα περιεχόμενά τους. Σκέτη διεθνής θάλασσα, για να περνάν ελεύθερα ξένα και δικά μας πλοία!

• Κάναμε αυτή την διευκρίνηση γιατί το περιεχόμενο της θάλασσας (ψάρια, σφουγγάρια, οστρακοειδή, φύκια, ενέργεια από τα κύματα) αλλά και ο βυθός με ότι αυτός κουβαλάει και περιέχει (πετρέλαιο, αέριο και άλλα ορυκτά, που μέχρι τώρα δεν μας τα χουν κάνει γνωστά) όλα αυτά ανήκουν στην «υφαλοκρηπίδα» μας και στην «αποκλειστική οικονομική ζώνη», όπως ονομάζονται διεθνώς. Μέχρι που φτάνουν οι ζώνες αυτές;; Μέχρι 200 ναυτικά μίλια (νμ) από τις ακτές των νησιών ή της ηπειρωτικής χώρας. Ξαναλέω: 200 ν.μ. απόσταση, και Όχι 200 μέτρα βάθος, που μας είπε ο κύριος αντιπρόεδρος τελευταία! Πρόσεξε μη σε μπερδέψουν φίλε αγαπητέ! Κάτι τέτοια δεν τα λένε ποτέ τυχαία οι κυβερνώντες …! Στην υφαλοκρηπίδα και στην οικονομική ζώνη αναγνώστη μου η χώρα έχει δικαίωμα εκμετάλλευσης (όχι συνεκμετάλλευσης – σκέτο εκμετάλλευσης)! Έχει λοιπόν «κυριαρχικά δικαιώματα», δεν έχει «κυριαρχία» όπως στην χωρική θάλασσα!

Αυτά τα ελάχιστα από ένα πλήθος λεπτομερειών, στοιχείων, ορολογιών κλπ για την θάλασσα του Αιγαίου που μας ανήκει από το ’12-’13 και δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση! Ας πούμε όμως και διό λόγια για τον αέρα του Αιγαίου, περιληπτικά να μη σε κουράσω φίλε μου! Κι εδώ ισχύει το ίδιο: Δεν είναι όλος ο εναέριος χώρος του Αιγαίου ελληνικός.

• Με νόμο από το 1931 έχει οριστεί ότι ο ελληνικός εναέριος χώρος περιλαμβάνει (εκτός ό,τι είναι πάνω από το ελληνικό έδαφος) τη στήλη αέρος πάνω από την θάλασσα μέχρι αποστάσεως 10 (όχι 6) ναυτικών μιλίων από την στεριά. Ο υπόλοιπος εναέριος χώρος είναι διεθνής.

• Επίσης στην Ελλάδα έχει παραχωρηθεί η ευθύνη για την αστυνόμευση του εναέριου χώρου όλου του Αιγαίου μέχρι την περιοχή νότια του Καστελόριζου (το λεγόμενο: FIR). Εδώ αγαπητέ μου έχομε ένα λεπτό σημείο: Δεν κάνουμε ό,τι θέλουμε σ’ όλη αυτή την περιοχή, όπως κάνουμε στον Εθνικό Εναέριο Χώρο! Η Ελλάδα απαιτεί από τα αεροσκάφη, που διέρχονται από το FIR το δρομολόγιο τους και σε περίπτωση που δεν της το υποβάλουν, όπως τα Τουρκικά πολεμικά με την σύμφωνη γνώμη των Νατοϊκών, τότε Ελληνικά αεροσκάφη αναλαμβάνουν την αναγνώριση τους, προκειμένου να εξακριβώσουν, μήπως είναι παράνομα.

Οι Τουρκία έχει άλλες επιδιώξεις στα θέματα αυτά. «Η Τουρκία έμμεσα ή άμεσα με λόγια αλλά και έργα προωθεί:

• την διεκδίκηση υφαλοκρηπίδας αγνοώντας το αντίστοιχο δικαίωμα των νησιών,

• την απεμπόληση από Ελληνικής πλευράς του δικαιώματος επέκτασης της χωρικής θάλασσας, ενώ δεν αναγνωρίζει το τμήμα του Ελληνικού εναέριου χώρου μεταξύ έξη και δέκα μιλίων,

• την αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας σε νησίδες του Αιγαίου,

• τον έλεγχο του συνόλου του εναέριου χώρου του Αιγαίου,

• την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών,

• τον αφοπλισμό των αεροσκαφών στο Αιγαίο διατηρώντας το πλεονέκτημα της εγγύτητας από τα Ελληνικά νησιά. Παράλληλα αρνείται την υποβολή σχεδίου πτήσεων στο FIR,

• τον περιορισμό πλόων και πτήσεων Ελληνικών πολεμικών στο ανατολικό Αιγαίο.»

Η μυστική διπλωματία

Οι κυβερνήσεις των δυο χωρών χρόνια τώρα συζητούν κρυφά, για να λύσουν προβλήματα που προκύπτουν από διεκδικήσεις, που συνεχώς βάζει η Τουρκία. Καιρό πριν γραφτούν οι γραμμές αυτές πολλοί έλεγαν, ότι πριν το τέλος του 2010 θα χει λήξει το θέμα! Θα ‘χει δηλαδή μοιραστεί το Αιγαίο! Δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς. Επομένως δεν έχει άλλο η αφεντιά μου, παρά να σε ενημερώσει, όσο δύναται πληρέστερα, ώστε να κρίνεις μόνος σου. Πρέπει όμως φίλε μου να ‘χεις το νου σου! Έχομε και λέμε λοιπόν:
Η Άγκυρα επιδιώκει να αλλάξει το καθεστώς στο Αιγαίο που επιτεύχθηκε το ‘12 – ‘13 και μάλιστα το ταχύτερο, γιατί θεωρεί, πως τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Ελλάδα είναι αδύναμη! Οφείλω όμως να σου θυμίσω αναγνώστη μου, ότι ήδη έχουν γίνει παραχωρήσεις και έχουν αναγνωριστεί Τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο από Ελληνικές κυβερνήσεις, διαχρονικά. Κάποιοι έχουν χαρακτηρίσει αυτές τις Ηγεσίες ενδοτικές! Γι’ αυτό με βρίσκεις πολύ επιφυλακτικό αγαπητέ μου! Γι’ αυτό και είναι ανάγκη να βρίσκεσαι κι εσύ σε διαρκή επαγρύπνηση. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι! Με μυστική (για μας το λαό) διπλωματία ουσιαστικά διαπραγματεύονται την επαναχάραξη των συνόρων σε θάλασσα και αέρα!
Σε περίπτωση λοιπόν που ακούσουμε, ότι ετοιμάζεται ή «επιτεύχθηκε» κάποια συμφωνία, ας θυμόμαστε ότι:

• «Τυχόν "επέκταση" των συνόρων μικρότερη των 10 μιλίων το πιθανότερο είναι να σημαίνει ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ και του Εθνικού εναέριου χώρου που έχομε σήμερα.

• Κάθε "επέκταση" άλλη από τα 12 μίλια, θα σημαίνει οριστικό χάσιμο του δικαιώματος, που παρέχει το διεθνές δίκαιο, τα σύνορα στην θάλασσα και στον αέρα να φθάσουν σε απόσταση 12 μιλίων από τις ακτές των νησιών και της ηπειρωτικής χώρας.

• Κάθε "επέκταση" μικρότερη των 12 μιλίων σημαίνει αντίστοιχη παραχώρηση τμήματος της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της Οικονομικής ζώνης.

• Τελικά πρόκειται για απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων, που δεν επιτρέπεται να τίθενται υπό συζήτηση.

• Ένα βασικό ερώτημα: Άραγε τι έχουν συμφωνήσει; Τα νησιά θα έχουν υφαλοκρηπίδα, όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο, ή όχι, όπως θέλει η Τουρκία;;;»

Αγαπητέ φίλε αναγνώστη όπως καταλαβαίνεις, στις μέρες μας «παίζεται» και μάλιστα εν αγνοία μας, ό,τι κέρδισαν οι πρόγονοί μας το 1912-13, με τον Αβέρωφ και τα άλλα πλοία του στόλου, κάτω από άξιες ηγεσίες! Μια εκτίμηση είναι, ότι από την Τουρκία σήμερα επιχειρείται η επίτευξη διαδοχικά απομόνωσης των νησιών του Αιγαίου και τελικά κυριαρχίας της επ’ αυτών σε αέρα, θάλασσα, βυθό, υπέδαφος και οικονομική ζωή, αντιστρέφοντας το αποτέλεσμα των αγώνων του 1912 – ’13.

Σήμερα το πλοίο-μουσείο «Γ. Αβέρωφ»

«… Σήμερα το πλοίο-μουσείο «Γ. Αβέρωφ» αποτελεί μνημείο που τιμά αυτούς που υπηρέτησαν και έπεσαν στη διάρκεια της ένδοξης ιστορίας του, … Συνάμα διατηρεί ζωντανά … ανθρώπινα αποθέματα, όπως η κληρονομιά των θαλασσών, η σημασία των θαλασσίων μεταφορών και η ελκυστικότητα του ναυτικού επαγγέλματος, όπου η αξιοπρέπεια, το ήθος και η δημοκρατική αντίληψη, είναι κοινός τόπος συνάντησης όλων των ναυτικών.
Το Θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» αποτελεί εδώ και χρόνια μια δραστήρια εκπαιδευτική κοινότητα με καθημερινές επισκέψεις σχολείων, ιδρυμάτων, οργανισμών, καθώς και πλήθους ιδιωτών.»

Είναι λυπηρό, που τον περασμένο χρόνο (2010) στην επέτειο των 100 χρόνων ζωής του θρυλικού για την Ελλάδα πλοίου έγινε μεγάλος θόρυβος για την γνωστή, πραγματικά αξιοκατάκριτη, λαθεμένη «αξιοποίηση» του. Προ ετών είχε φιλοξενηθεί πάλι εκπομπή ιδιωτικού καναλιού στο πλοίο! Διαχρονικά δηλαδή παρέχεται η δυνατότητα «αξιοποίησης» των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων προς όφελος ιδιωτών! Βέβαια αναγνώστη μου ανάλογη δυνατότητα (πλην επισκέψεων) δεν δίνεται σε σένα, σε μένα, ή τον σύλλογο α, β, … χ, ψ! Συνήθως παρέχεται, εκεί όπου υπάρχει το πολύ χρήμα και τα μεγάλα συμφέροντα π.χ. εφοπλισμός και ΜΜΕ! Σε αντίθεση με σένα όμως, που, είμαι σίγουρος, ξέρεις να σέβεσαι την ιστορία του τόπου σου, έχω την γνώμη, ότι εκεί που υπάρχει το πολύ χρήμα, δεν σημαίνει πάντα, ότι διαθέτουν και σεβασμό στα μνημεία της ιστορίας. Από την άλλη πλευρά οι όμοιοι και οι παρατρεχάμενοι τους στα ΜΜΕ «διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους», όταν κάποιοι τάχα μου βέβηλοι διαδηλωτές κρεμούν πανό στο βράχο της Ακρόπολης διεκδικώντας π.χ. ΕΙΡΗΝΗ ή ΔΟΥΛΕΙΑ! Εεε συγνώμη κιόλας, δεν κρεμούν σαν τους άλλους στον Αβέρωφ τα βρ..κιά τους!

Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗ
Υποναύαρχος ε.α
Μέλος ΚΕΘΑ

ΠΗΓΗ