Την ουσία του αριστουργήματος την άφησε σε εμάς. Η εικόνα από το Διαδίκτυο πάντως λέει πολλά… με τους… «εχθρούς και φίλους» να παίζουν μια παρτίδα… ξερή.
Εχθροί και Φίλοι στον Όμηρο
Το θέμα εμμέσως τέθηκε, εδώ και αιώνες, με «αφορμή» την διαπίστωση ότι ο Όμηρος, ως… διαιτητής στο… ντέρμπι ΑΧΑΙΟΙ - ΤΡΩΕΣ, έπαιξε… δίκαια, 50/50.
Δηλαδή ο Όμηρος σφύριξε όλες τις φάσεις. Δεν χαρίστηκε σε κανέναν, είτε ήταν Έλληνας, είτε ήταν Τρώας. Έβγαλε κάρτες, για σκληρό παιχνίδι στους παίχτες
και των δύο αντίπαλων ομάδων…!
Οι ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ του κρίσιμου αγώνα, οι θεοί του ΟΛΥΜΠΟΥ δηλαδή με επικεφαλής τον ΔΙΑ, ήταν ισοδύναμα μοιρασμένοι κι από τις δύο παρατάξεις…!
Ας αφήσουμε όμως τους ποδοσφαιρικούς όρους. Βοήθησαν μια χαρά, μέχρι εδώ, με την αμεσότητά τους.
Με το θέμα αυτό (δηλαδή γιατί ο Όμηρος «λέει… καλά λόγια ΚΑΙ για τους Τρώες») ασχολήθηκαν σπουδαίοι Ομηριστές.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην προσέγγιση της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, ανάλογο ερώτημα ΤΑΛΑΝΙΖΕΙ τους… Οδυσσεϊστές:
«Γιατί ο Όμηρος αφήνει υπονοούμενα συμπάθειας και προς τα… σκυλιά, τους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ».
Στο θέμα μας πάλι.
Επιτρέψτε μου όμως να έχω κι εγώ, όπως κι ο καθένας μας άλλωστε, την παρακάτω ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ άποψη, όπως κάθε φορά, τεκμηριωμένη.
ΠΡΩΤΑ κάτι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ σημαντικό: Ίσως είναι και ένας (μακρινός βέβαια) ΠΡΟΪΔΕΑΣΜΟΣ του ιδιοφυούς αυτού Έλληνα δημιουργού, για τις εύθραυστες και περιπτωσιακές «συμμαχίες» και διπλωματικές σχέσεις… «λυκοφιλίες» μεταξύ κρατών…!
Και όλα αυτά, 3.000 χρόνια, ΠΡΙΝ από σήμερα, στο πέρασμα των οποίων ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ και «εχθρούς» και «φίλους». Τους εχθρούς, τους (ανα)γνωρίσαμε. Με τους… «φίλους» ήταν το πρόβλημα…!
«άλλοι σου έταξαν βοήθεια… άλλοι σου έκλαψαν στα στήθια…» (αυτό, έτσι… για την Εθνική μας Επέτειο)
Τώρα πιο συγκεκριμένα:
Για τον Όμηρο, θέλω να πιστεύω ότι το θέμα είναι άλλο. Βάζει, κατά πως λέμε, τον πήχυ ψηλότερα. Κάπου στον χώρο των «αξιών» και Προβληματισμού.
Οι ΝΙΚΗΤΕΣ Αχαιοί, πόσο και σε τί βγήκαν «κερδισμένοι», ώστε… «μή κενεοί… νέεσθαι»;
Ο ΡΕΑΛΙΣΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ Όμηρος δεν έχει αιθεροβάμονες ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ και δεν… ΕΥΧΟΛΟΓΕΙ…!
Ούτε και σκοπεύει να γράψει κάποιον «Πινδαρικό» ΕΠΙΝΙΚ(ι)Ο…!
Γνωρίζει πολύ καλά ότι και Πόλεμοι θα γίνονται και εχθροί θα υπάρχουν
Είναι προφανές λοιπόν ότι ο Όμηρος αποβλέπει σε κάτι «ασφαλέστερο».
Να ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙ (!) Εθνική συνείδηση θέλει, όχι να αποσπάσει… χειροκροτήματα και θετικά «κλικ», ΚΡΥΒΟΝΤΑΣ κάτω από το χαλί διαφαινόμενα ελλαττώματα της ράτσας του.
Να ΣΥΝΘΕΣΕΙ ευνομούμενες ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ αρχών οραματίζεται και όχι να διαιρέσει… με στείρους ανταγωνισμούς. Αρκεί βέβαια να τον ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΜΕ σωστά.
Μια διαδικασία διαρκούς ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ στην βάση του Ρεαλισμού, η Εθνική Συνείδηση και…. πέραν αυτής ο πολιτισμός.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
«Την στιγμή που ο Αχιλλέας συναισθάνεται, συνειδητοποιεί τις… υπερβολές (Πη… παρέβην) του παρορμητισμού του (της μήνιος) και παραδίδει την σορό του… «ΕΧΘΡΟΥ» Έκτορα στον πατέρα του (Πρίαμο)… αρχίζει και ο ΔΥΤΙΚΟΣ Πολιτισμός». (Αlbin Lesky).
Μέχρι όμως να φτάσει σ’ αυτό το σημείο, ο Ομηρικός ΣΚΑΜΑΝΔΡΟΣ «άδειασε» χιλιάδες νεκρούς…!
Κατά συνέπεια:
Να ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ θέλει ο Έλληνας Ποιητής, να δείξει δηλαδή στους συμπατριώτες του Έλληνες (συγκαιρινούς του και των επόμενων γενεών) ότι…
Εχθροί των Ελλήνων δεν ήταν ΜΟΝΟ οι Τρώες. Εχθρός των Ελλήνων ήταν ΚΑΙ ο κακός εαυτός τους…
Τα «ΤΕΙΧΗ» ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ή πέφτουν κι από μέσα («φίλους»).
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ (προς προβληματισμό): Η ΘΕΜΑΤΙΚΗ ολόκληρης της ΙΛΙΑΔΑΣ:
Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ του Αγαμέμνονα, η (ουλομένη = ολέθρια) ΜΗΝΙΣ του Αχιλλέα, το ΕΓΩ στην θέση του ΕΜΕΙΣ («Η προσωπική σου ικανοποίηση και μόνο σε ενδιαφέρει Αγαμέμνονα…» θα… ξεμπροστιάσει τον… ηγέτη ο ΘΕΡΣΙΤΗΣ)…!
Χρυσόστομος Τσιρίδης
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε
