αναπτύσσονται μέσα από την διήγηση που μυεί τον αναγνώστη ή τον ακροατή σε έναν διαφορετικό κόσμο.
Η μυθολογία, στο μεγαλύτερο μέρος της, αναλύει πράγματα και καταστάσεις ενώ συγχρόνως εμπεριέχει έννοιες που άλλες φορές είναι σχετικά εύκολο να κατανοήσουμε, κάποιες άλλες είναι δυσκολότερο.
Όμως, πάντα η μυθολογία έχει ένα τρόπο να ξεδιπλώνει νοήματα, όπως ένα μπουμπούκι τριαντάφυλλου που «ανοίγει». Εναπόκειται, λοιπόν, στην κρίση, την αντίληψη και τις γνώσεις του καθενός, να μπορέσει να «δει» την ομορφιά που ενυπήρχε στο «κλειστό» λουλούδι, να εισπνεύσει τις μυρωδιές του, να αγγίζει το άνθος, να γευτεί το νέκταρ του, και με λίγο περισσότερο προσοχή να «ακούσει» τα φύλλα που απαλά και σταδιακά ανοίγουν τις αγκάλες τους.
Με αυτό τον τρόπο βιώνεις κάθε φορά κάτι καινούργιο και ξεχωριστό -ακόμα κι αν όλα τα τριαντάφυλλα μοιάζουν ίδια μεταξύ τους.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον μύθο της Δανάης.
Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο βασιλιάς Ακρίσιος έλαβε ένα χρησμό που έλεγε ότι θα σκοτωνόταν από τον εγγονό του, κλείδωσε την Δανάη σε μία φυλακή προκειμένου να μην έρθει σε ερωτική επαφή και γεννήσει τον δολοφόνο του.
Αλλά την ομορφομαλλούσα Δανάη είχε ερωτευθεί ο Δίας. Καθώς δεν υπήρχε «κανονική» πρόσβαση προς αυτήν, μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή. Με αυτόν τον τρόπο την πλησίασε ερωτικά. Έτσι γεννήθηκε ο Περσέας.
Όταν ο Ακρίσιος αντιλήφθηκε πως μέσα στην φυλακή υπήρχε και ένα μωρό, έβαλε τον μικρό Περσέα και την Δανάη σε ένα μπαούλο που το έριξε στην θάλασσα. Σώθηκαν όλοι όταν ξεβράστηκαν σε κάποια ακτή της Σερίφου και τους περιποιήθηκε ο ψαράς Δίκτυς και στην συνέχεια ο βασιλιάς Πολυδέκτης.
Ο Πολυδέκτης, όμως, άρχισε να τρέφει αισθήματα για την Δανάη, αλλά όχι για τον Περσέα. Όταν ο μικρός μεγάλωσε του ανέθεσε το φόνο των Γοργόνων. Ήταν ένας έμμεσος τρόπος για να τον ξεφορτωθεί, καθώς πίστευε ότι δεν θα γυρνούσε από εκεί ζωντανός.
Δυστυχώς για τον Πολυδέκτη, ο Περσέας έφερε σε πέρας την αποστολή του. Γύρισε νικητής, αλλά δεν βρήκε τα πράγματα όπως τα άφησε. Η Δανάη και ο Δίκτυς καταδιώκονταν από τον Πολυδέκτη. Πήρε, λοιπόν, την κατάσταση στα χέρια του. Παρουσίασε το κεφάλι της Γοργούς. Μια ματιά του Πολυδέκτη σε αυτό, ήταν αρκετή για να πετρώσει και να βρει ακαριαίο θάνατο.
Ο Περσέας έστεψε βασιλιά της Σερίφου τον Δίκτυ και, ο ίδιος με την Δανάη και την Ανδρομέδα την οποία διέσωσε -σαν επίλογο ή επιβράβευση της αποστολής του- επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Ο Ακρίσιος έμαθε για τον γυρισμό του και κατέφυγε στην Θεσσαλία. Εκεί, κάποια στιγμή αργότερα, ο Περσέας έλαβε μέρος σε επικήδειους αγώνες, όπου καταλάθος σκότωσε τον Ακρίσιο που βρισκόταν ανάμεσα στους θεατές.
Έτσι, ο χρησμός επαληθεύτηκε.
Στο video που ακολουθεί, θα δούμε μία διαφορετική πτυχή να ανθίζει, να ξεδιπλώνει τα μυστικά της και να ξεκλειδώνει σφραγισμένα συρτάρια της αντίληψης που, ενδεχομένως, θα μας ανοίξουν νέους ορίζοντες, οπότε και να φανερωθεί ή δύναμη του αρχικού νου…
Σπύρος Μακρής
[Πηγή]
